✿*ﾟανθισμένα ασπράγκαθα ✿*ﾟ

Αυτό το ίδιο το παιδί
λουφάζει μέσα μου χρόνους πολλούς..
με προσκαλεί..
Στην υπνοφαντασία μου
στο φευγαλέον του ονείρου μου
παράξενα με κάνει να ονειρεύομαι
πως τάχα λέει θα έκαμα ''την έρημο ν' ανθίσει''..
κι αν το χωράφι των νεράϊδων ελιγόστευε
θα 'ρθουν καιροί η μαγεία του
καταμεσίς εις τους αμμόλοφους ερημικά..
ίσως και το ποθούμενο ν' ανθίσει το βλαστάρι!
Σε ξεχασμένες μέρες οδηγούμασταν
μπαίναμε σ' έναν χώρο μαγεμένο
με την άγρια φύση εσυνδεόμασταν
αλλάζοντας τον κόσμο ευεργετούμασταν
''ξέφτια της μνήμης μου''
εις της ερήμου τους αμμόλοφους στο ονείρεμα
εις τα ασπράγκαθα π' ανθούσαν με οδηγείτε!

 ✿*ﾟανθισμένα ασπράγκαθα ✿*ﾟ - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,