# κύμα φωτός#

 

 

Ο πατέρας έφυγε μια νύχτα
υπό το φως των αστεριών
κι Εκείνη..η μητέρα έφυγε
στο απαλό το φως του πρωινού
με ευγνωμοσύνη σκύβεις ταπεινά
στο κάδρο αειμνήστων γεννητόρων!
Στην έρμη πλέον δημοσιά
βαδίζεις μοναχή σου....
η περιπέτειά σου με το φως λυτρωτική
δίνεις ταυτότητα στα πράγματα
τα Καλοκαίρια εκθαμβωτικό και ανελέητο
αγγελικό και μαύρο φως
η απουσία του φωτός εντός σου οδυνηρή
ξωπίσω τρέχεις από τα λαμπιρίσματα
βάλσαμο στις πληγές
κύμα φωτός σαρώνει σου το νου
στις ατραπούς της ταραγμένης σου ψυχής.
λάμπουν πυγολαμίδες. 

 # κύμα φωτός # - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,