Καμμιά φορά όταν χιονίζει ονειρεύομαι
και τότες ξεστρατίζω στον Παράδεισο
των παιδικών μου χρόνων
τότες που αγωνιούσε η μάνα μου
αν θα 'ρχονταν εις το κατώφλι μας
οι Μάγοι και οι Αγγέλοι
τότες που έτρεμε το καντηλέρι
μπρος στα εικονίσματα
κι εσκόρπαε το φως το ιλαρόν
την ώρα που ο ήλιος «εβασίλευε»
κι εσκορπαε το φως..το χρώμα..την ομορφιά
κι η μάνα μου
γονατιστή προσεύχονταν
μπροστά στο εικονοστάσι
ζητούσε ελπίδα,προσμονή
μέσα της λάμπαν ξάστεροι ουρανοί
κι ανάμεσα στις μυρωδιές
κανέλλας και λιβάνι
το Θείο βρέφος εύχονταν
στην παιδική μας κάμαρη να έρθει να θρονιάσει..
Πόσο ελαχτάρησα εκειά
τη σπιτικιά τη ζεστασιά!
στο ονείρεμα............
των Μάγων το αστέρι να με οδηγεί
για μίαν ύστερη φορά
στης Βηθλεέμ τον ξενώνα ο δρόμος να με βγάλει
για μίαν μοναδικήν στιγμήν
να νιώσω πως εγεννήθηκε ένας Θεός
τις αμαρτίες του κόσμου να ξεπλύνει
και το ξημέρωμα στην πρωινή την πάχνη
της πατρίδας μου
όρκο τρανό να ορκιστώ
φωτιά ιερή να ανάβω στο κωνάκι μου
τη σπιτική τη θαλπωρή
κάθε που έρχονται Χριστούγεννα
να γεύομαι στο σπίτι, στη φωλιά μου!
# Χριστούγεννα στο σπίτι # - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου