Η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.
Πολλοί κοιτάζουν μέσα χωρίς να βλέπουν
τίποτα και προσπερνούνε. Όμως μερικοί
κάτι βλέπουν, το μάτι τους αρπάζει κάτι
και μαγεμένοι πηγαίνουνε να μπουν.
Η πόρτα τότε κλείνει. Χτυπάνε μα κανείς
δεν τους ανοίγει. Ψάχνουνε για το κλειδί.
Κανείς δεν ξέρει ποιος το έχει. Ακόμη
και τη ζωή τους κάποτε χαλάνε μάταια
γυρεύοντας το μυστικό να την ανοίξουν.
Φτιάχνουν αντικλείδια. Προσπαθούν.
Η πόρτα δεν ανοίγει πια. Δεν άνοιξε ποτέ
για όσους μπόρεσαν να ιδούν στο βάθος.
Ίσως τα ποιήματα που γράφτηκαν
από τότε που υπάρχει ο κόσμος
είναι μια ατέλειωτη αρμαθιά αντικλείδια
για ν’ ανοίξουμε την πόρτα της Ποίησης.
Μα η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.
(Τα αντικλείδια)
Βιογραφικό
Ο Γιώργης Παυλόπουλος
(Πύργος Ηλείας, 22 Ιουνίου 1924 – Πύργος Ηλείας, 26 Νοεμβρίου 2008)
Ξεκίνησε να σπουδάζει νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών,
αλλά εγκατέλειψε τις σπουδές του για να αφοσιωθεί στην ποίηση.
Για βιοποριστικές ανάγκες, εργάστηκε για πολλά χρόνια ως λογιστής
και γραμματέας στο ΚΤΕΛ Ηλείας.
Άρχισε να γράφει ποιήματα από το 1941.
Οι πρώτες του δημοσιεύσεις έγιναν το 1943 στο περιοδικό Οδυσσέας,
που εξέδιδε ο ίδιος με φίλους του στον Πύργο.
Ήταν στενός φίλος με τον Τάκη Σινόπουλο
και συνεργάστηκε μαζί του σε μια πειραματική γραφή κοινών ποιημάτων,
τα οποία συμπεριέλαβε ο Σινόπουλος στο έργο του.
Ήταν επίσης φίλος με τους πεζογράφους Νίκο Καχτίτση
και Ηλία Χ. Παπαδημητρακόπουλο,
καθώς και με τον ποιητή Γιώργο Σεφέρη.
Οι πρώτες του δημοσιεύσεις έγιναν το 1943 στο περιοδικό Οδυσσέας,
που εξέδιδε ο ίδιος με φίλους του στον Πύργο.
Ήταν στενός φίλος με τον Τάκη Σινόπουλο
και συνεργάστηκε μαζί του σε μια πειραματική γραφή κοινών ποιημάτων,
τα οποία συμπεριέλαβε ο Σινόπουλος στο έργο του.
Ήταν επίσης φίλος με τους πεζογράφους Νίκο Καχτίτση
και Ηλία Χ. Παπαδημητρακόπουλο,
καθώς και με τον ποιητή Γιώργο Σεφέρη.
 |
| Με τον Γ. Σεφέρη |
Η πρώτη του ολοκληρωμένη συλλογή ποιημάτων με τίτλο Το κατώγι
κυκλοφόρησε το 1971.
Είχαν ωστόσο προηγηθεί πολλές δημοσιεύσεις ποιημάτων του σε λογοτεχνικά
περιοδικά του Πύργου και της Αθήνας,
καθώς και σε έναν τόμο Για το Σεφέρη, που κυκλοφόρησε στην Αθήνα
το 1962. Ακολούθησαν
οι συλλογές: Το σακί (1980), Τα αντικλείδια (1988), Τριάντα τρία
χαϊκού (1990), Λίγος
άμμος (1997), Ποιήματα
1943–1997 (2001),
Πού είναι τα πουλιά (2004) και Να μην τους ξεχάσω (2008, κυκλοφόρησε λίγες
ημέρες μετά τον θάνατο του ποιητή).
Επίσης το 2008, κυκλοφόρησαν σε έναν μικρό τόμο
με τίτλο Γράμματα από την Αμερική οι επιστολές
που έστειλε από τις ΗΠΑ σε φίλο του ψυχίατρο το 1985.
Επίσης το 2008, κυκλοφόρησαν σε έναν μικρό τόμο
με τίτλο Γράμματα από την Αμερική οι επιστολές
που έστειλε από τις ΗΠΑ σε φίλο του ψυχίατρο το 1985.
Τα
ποιήματά του μεταφράστηκαν σε πολλές ξένες γλώσσες και μπήκαν και σε
σχολικά βιβλία. Ο ίδιος συμμετείχε σε συνέδρια και παρουσιάσεις ποιητών
στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ήταν ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας
Συγγραφέων. Πέρα από την ποίηση, ασχολήθηκε ερασιτεχνικά και με την
ζωγραφική. Με την φροντίδα μερικών φίλων του, πίνακές του
εκτέθηκαν στην ΙΘ΄ Πανελλήνια Έκθεση Ζωγραφικής το 1977.
Τα ποιήματα του, όλα σε ελεύθερο στίχο, έχουν έντονο βιωματικό χαρακτήρα.
«Αυτό που γράφω το έχω ζήσει», είχε πει ο ίδιος. Στα πρώτα του ποιήματα
σκιαγραφούνται οι τραυματικές εμπειρίες της Κατοχής και του Εμφυλίου. Στα τελευταία του
ποιήματα, ο λόγος του επικεντρώνεται στις υπαρξιακές αγωνίες του ανθρώπου: τον
έρωτα και τον θάνατο.
πηγή : Βικιπαίδεια
..........................................................................................................................................................
