'' διαβαίνοντας'' - της Σοφίας Θεοδοσιάδη.

Περαστική..αμίλητη διαβάτισσα..βουβή..
συχνά κοιτώντας τον κατάματα  τον ήλιο..
και τον ήλιο της ψυχής μου..
φοβόμουνα τις σκοτεινιές..τις αστραπές..
τις μέρες που άλλαζε ο καιρός και..
βρέχονταν ως το πετσί οι ώμοι μου..
κουλουριαζόμουνα στην τσέπη του πανωφοριού..
στου ονείρου την κρυψώνα..
περπάτησα ..διαβάτισσα ακούραστη.. 
σε δρόμους..λεωφόρους και στενά..
με βλέμμα αγροίκο κι ένα κλάμμα μου βουβό.. φευγάτη..τραγουδώντας τις νυχτιές..
Με σταύρωσαν οι άνθρωποι ..
γιατί θυμούνται ακόμα το σταυρό απ' το Χριστό..
ίσως ακάνθινα να φόρεσα..άθελά μου..
στεφάνια στα κεφάλια τους κι εγώ..
κι ήρθανε χρόνια ζόρικα..χάνονταν το χαμόγελο

ερχόνταν όμως οι έρωτες..γεμίζαν τη ζωή μου..

τραγούδια μου τρατάρανε βαθιά..γλυκά κι ερωτικά..

γεμίζανε τα αυτιά μου με τις νότες τους..

σβήνανε τα πεντάγραμμα εκειά τα θλιβερά..

Βρέθηκαν μες στα μονοπάτια μου..
εκεί..σαν άλλοι ''άτεγκτοι''.. κι οι δικαστές..
με τα φραγγέλια παραμάσχαλα..ως άλλοι ''σταυρωτήδες''..

 καθώς ανυποψίαστοι..αδοκίμαστοι να μένουνε..
 στα τραταρίσματα της ηδονής..
όμοιοι φονιάδες γεύσεων..της ίδιας τους ζωής...
Οϊμέ..τους ''κακορίζικους''..πόσο τους συμπονώ !!!

  ''διαβαίνοντας'' - Σοφία Θεοδοσιάδη 
...............................................................................................................