Γυρίζοντας..κουρδίζοντας..μετρώντας..
παρατημένοι ερήμην μας..μοιραία..
μέσα στους λεπτοδείχτες μας του νου..
πότε ταχύτερα ασθμαίνοντας..πότε με βήμα αργό..
τρέχοντας..προλαβαίνοντας κλείεις χαρές και λύπες..
πίσω από κρύσταλλα διάφανα..
μάρτυρας αδιάψευστος..πότε τις θλίψεις να νικάς..
σαν τα πουλιά..κουρνιάζοντας.. προσμένοντας
Χειμώνες καρτερώντας..
την εξουσία σου στον άνθρωπο τη χαίρεσαι..
χρόνε αδάμαστε..σάμπως υπάρχεις άραγε ή..
είσαι δημιούργημα της αγωνίας μου..
να ζήσω..να προλάβω..να σταθώ ?
γρήγορα που περνάει ο καιρός..
τι γρήγορα αλλάζουν οι εποχές..
έμαθες να μετράς το μέλλον..το παρόν..
με τα λεπτά..τα δευτερόλεπτα..τις ώρες..
το παρελθόν εγκλωβισμένο περπατεί μονάχο του..
οι λεπτοδείχτες πια το προσπερνούν...
''μετρώντας'' - Σοφία Θεοδοσιάδη
................................................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου