Απαγγελίες ποιημάτων από τους δημιουργούς τους..

ΤΟ ΡΑΔΙΟ ΥΔΡΑΝΗ ΣΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ:

*ΔΥΟ ΝΕΕΣ ΑΠΑΓΓΕΛΙΕΣ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥΣ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ ΘΕΟΔΟΣΙΑΔΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΛΙΑ ΧΑΔΟΥΛΗ https://online.fliphtml5.com/lrfj/mqgy/?1615641934661#p=72

 https://online.fliphtml5.com/lrfj/pqsl/?1613588017634#p=12

 

ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΑΠΟΛΑΥΣΗ!

........................................

''Χαμόγελο -Ροδένια και παλιάτσος''

Στις φτωχογειτονιές..μες σε σαλόνια αρχοντικά..

εύμορφα κρεμασμένες...

ακουαρέλλας χρώματα φορούν..μάσκες πολλές

μάσκες τρανές..άλλες μικρές..χρώματα προσωπεία.

Απομεινάρια μιας ολάκερης ζωής

μέσα στους πάπυρους για χρόνια στοιβαγμένα

πεσίματα ...πληγές...γδαρσίματα

κραγιόνια ανεξίτηλα ...μολύβια αυτά κερένια 

στης μασκαράτας της γενικευμένης τον καιρό

στην ενδελέχεια της ψυχής γεννούν ακουαρέλλες..

κατηφορίζει ως τον καθρέφτη σου 

ο ξεχασμένος χρόνια γελαστός

παλιάτσος σου με την αλλόκοτη μορφή..

το μάτι κλείει περιπαιχτικά......

μιας μεταμφίεσης προσωρινής  

χαρά για να τρυγήσεις σου γυρεύει..

φορείς το καπελλάκι σου το ασορτί

βάζεις στα μάγουλα ολίγον ροζ

εκείνο ροδοζάχαρη που σ' έκανε  να μοιάζεις.

Ροδένια ντύνεσαι τανάπαλιν

στην αγοραία μέθη των συντρόφων σου αναμεσίς

το δάκρυ το απόκρυφον σταλάζεις κατά γης

καθώς περσόνες γέμισαν οι γκαλερί

μένεις κρυμμένη μες στο δάσος σου και ντύνεσαι

Χαμόγελο - Ροδένια και Παλιάτσος..

'' Χαμόγελο - Ροδένια και παλιάτσος'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

 

''βόγγων αχός στις ποταμιές..''

Έτσι ορίζαν οι Θεοί..κι αθέλητα το βλέμμα ακολουθούσε

τόσες ψυχές να πνίγονται στου κόσμου το ποτάμι

στης λασπουριάς τον πάτο να φουρκίζονται

κι εσέ σε ζύγωσε η μοίρα μια φορά.. παραπλανητικά ..

σου εκυμάτισε κατάλευκο μαντήλι

στης θάλασσας να κατεβείς..το μαγεμένο γυρογυάλι.

Μα εσύ..που τη ζωή ελαχτάραες

 σε ποταμούς  σε καταπράσινα νερά να τηνε λούζεις..

έσω ο καιρός..

βόγγων αχός  στις ποταμιές του κόσμου σε καλεί...

όρθωσες το ανάστημα κι επήδηξες στη βάρκα..

τι κι αν του ριζικού σου η βάρκα ήτανε μικρή..

στις φουσκοποταμιές αύτανδρα κι αν βουλιάει.

Στη νυχτωμένη μνήμη σου ακόμα το τρικύμισμα κωπηλατεί

και γλυκογγίζει το ποτάμι.. βαρκάρης ντύνεσαι απαρχής..

τα γλαροπούλια έρχονται απ' τις θάλασσες τις μακρινές

πάνω απ' το γαλαζόπλωρο καράβι σου πετούν

και σε ρωτούν αν εστάθης ικανός αλιευτής

αν άντεξες τον πόλεμο στις άκριες..

στου κόσμου το ποτάμι..

''βόγγων αχός στις ποταμιές.'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

''το καφενείον έκλεισε''

 

 

Μου γράφεις έκλεισε το καφενείον και πικραίνομαι

τόπος συνάντησης ζωών 

που γλίστρησαν στου χρόνου τα σοκάκια

κι' αποσταγμένων ιδεών στα σιδερένια τραπεζάκια.

η μνήμη αχόρταγα ρουφάει καπνούς στριφτού τσιγάρου..

δυο τρεις τσιμπούκι τράβαγαν..θαρρούσανε

θα ξέφευγαν τ' αντάμωμα του χάρου.

άλλοι μιλούσαν σιγανά γι αγάπες προδομένες..

και οι δασκάλοι του χωριού εντύνανε της ένδειας τη γύμνια

Παρήγγειλα βαρύ γλυκό..φωνές βρισιές για τα πολιτικά

στρίβοντας τα μουστάκια τους..που ήσαν λερά κι αξούριστα

απ' τον κάματο για τη σοδειά..ξωμάχοι απελπισμένοι..

κι άλλοι επαίζανε ξερή επίναν και ρετσίνα..

Το μάτι μου έπεσε σε μια γωνιά που ο λύχνος ετρεμόσβηε

ένας εφόραε μια χλαίνη για παλτό που ήταν ματωμένη

ο γυιός του του την έφερε από το Τεπελένι

έπνιγε την απελπισιά..που ο πόλεμος δεν τέλειωνεν αιώνες

σ' ενα τσίπουρο μπροστά μ' ένα μεζέ ..

λίγες ελιές και μια ψητή..στη χόβολη πατάτα..

''το καφενείον έκλεισε'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

''σαν μεσιτεύει ο Θεός ''

Ό,τι σε πείσμωσε πολύ ..τάμα εγίνηκε

βαθεία προσευχή.....

εγίνηκε το κόκκινο πανί

μες στην αρένα της ζωής..σ' έχρισε ταυρομάχο..

Σεσημασμένοι ονείρων κόφτες..άνοες

εμοίραζαν το πένθος στις ψυχές..

απ' όλα πιότερο σαν ήσουνα παιδί

το βλέμμα το θλιμμένο της μητέρας σου εκαρφώθη..

οι λέξεις ξιφολόγχες π' τρυπάγαν την καρδιά

του γείτονα τα λόγια τα βαριά..έρχονται απ' τα βάθη

 ''Θαμμένη η ελπίδα σου Σουλτάνα μου

πως σπίτι θ' αποχτήσεις..καλύβι να μη βρέχεσαι

της προσφυγιάς η ανέχεια καθημερνά θα σε συνθλίβει''..

Τούτη η φωνή η αλλαζονική παράδοξα

εγέννησε στα μέσα σου το ακαταμάχητον

πέταξες απ' τα χέρια τα καρφιά

ένα δάκρυ Του έσταξε απάνω εις τους ώμους

εκατρακύλησε στα βράχια τα ασήκωτα

είναι που πάντα μεσιτεύει ο Θεός

να σκαρφαλώνουνε στο μπόι του

όσοι πολύ επιμένουν....

''σαν μεσιτεύει ο Θεός'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

 

⫷ Ανοίξεως πόθοι ⫸

 

Ήτανε βλέπεις Άνοιξη

πεισματικά το γλυκόχροον φως

θορύβους μου εγέννα....

Οι ευελπιστούσες πλάνες μου

μια πραγματεία του έρωτα εζητιάνευαν

''Ανοίξεως τους πόθους'' να γευτούνε.

Πόθοι κρυφοί ..ανομολόγητοι

 στο μεταξένιο το μαντήλι μου..

δένανε κόμπους ναυτικούς..

εσφίγγαν το λαιμό μου..

Είναι ............

που μου στρωνε το νυφικό κρεβάτι ο Απρίλης μου..

στην Άνοιξη μ' εγύρναε της νιότης μου

γλυκά με τυρρανούσε....

Σοφίας Θεοδοσιάδη  -⫷ Ανοίξεως πόθοι ⫸

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

'''καμπάνες στο μετόχι''

 

φωτο : από το διαδίκτυο

Δε σταματάγαν να χτυπούν

εις το μετόχι της ψυχής της οι καμπάνες

τα πρωινά την ένιβαν...

τη νύχτα οι απόηχοι λούζοντας  την ξυπνούσαν..

οι ήχοι των την εταξίδευαν στο υψιπετές

ανήσυχο το βλέμμα εσκαρφάλωνε

στις κορυφές του Όλυμπου..των Άλπεων..

να ψάξει να 'βρει γιάνκεες..μοναδικά εντελβάϊς

ήταν αβάσταχτη του κόσμου η ομορφιά..σαν όνειρο

λες ξάφνιασμα στης νύχτας και στου κόσμου το σκοτάδι...

ένας μονόδρομος..μια προσταγή το αχολόγημα..

σε βινύλλιο ακριβό για το σωσμό  η ψυχή να καταγράψει.

'''καμπάνες στο μετόχι'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη..

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,