τόσες ψυχές να πνίγονται στου κόσμου το ποτάμι
στης λασπουριάς τον πάτο να φουρκίζονται
κι εσέ σε ζύγωσε η μοίρα μια φορά.. παραπλανητικά ..
σου εκυμάτισε κατάλευκο μαντήλι
στης θάλασσας να κατεβείς..το μαγεμένο γυρογυάλι.
Μα εσύ..που τη ζωή ελαχτάραες
σε ποταμούς σε καταπράσινα νερά να τηνε λούζεις..
έσω ο καιρός..
βόγγων αχός στις ποταμιές του κόσμου σε καλεί...
όρθωσες το ανάστημα κι επήδηξες στη βάρκα..
τι κι αν του ριζικού σου η βάρκα ήτανε μικρή..
στις φουσκοποταμιές αύτανδρα κι αν βουλιάει.
Στη νυχτωμένη μνήμη σου ακόμα το τρικύμισμα κωπηλατεί
και γλυκογγίζει το ποτάμι.. βαρκάρης ντύνεσαι απαρχής..
τα γλαροπούλια έρχονται απ' τις θάλασσες τις μακρινές
πάνω απ' το γαλαζόπλωρο καράβι σου πετούν
και σε ρωτούν αν εστάθης ικανός αλιευτής
αν άντεξες τον πόλεμο στις άκριες..
στου κόσμου το ποτάμι..
''βόγγων αχός στις ποταμιές.'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου