Μου γράφεις έκλεισε το καφενείον και πικραίνομαι
τόπος συνάντησης ζωών
που γλίστρησαν στου χρόνου τα σοκάκια
κι' αποσταγμένων ιδεών στα σιδερένια τραπεζάκια.
η μνήμη αχόρταγα ρουφάει καπνούς στριφτού τσιγάρου..
δυο τρεις τσιμπούκι τράβαγαν..θαρρούσανε
θα ξέφευγαν τ' αντάμωμα του χάρου.
άλλοι μιλούσαν σιγανά γι αγάπες προδομένες..
και οι δασκάλοι του χωριού εντύνανε της ένδειας τη γύμνια
Παρήγγειλα βαρύ γλυκό..φωνές βρισιές για τα πολιτικά
στρίβοντας τα μουστάκια τους..που ήσαν λερά κι αξούριστα
απ' τον κάματο για τη σοδειά..ξωμάχοι απελπισμένοι..
κι άλλοι επαίζανε ξερή επίναν και ρετσίνα..
Το μάτι μου έπεσε σε μια γωνιά που ο λύχνος ετρεμόσβηε
ένας εφόραε μια χλαίνη για παλτό που ήταν ματωμένη
ο γυιός του του την έφερε από το Τεπελένι
έπνιγε την απελπισιά..που ο πόλεμος δεν τέλειωνεν αιώνες
σ' ενα τσίπουρο μπροστά μ' ένα μεζέ ..
λίγες ελιές και μια ψητή..στη χόβολη πατάτα..
''το καφενείον έκλεισε'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου