'''καμπάνες στο μετόχι''

 

φωτο : από το διαδίκτυο

Δε σταματάγαν να χτυπούν

εις το μετόχι της ψυχής της οι καμπάνες

τα πρωινά την ένιβαν...

τη νύχτα οι απόηχοι λούζοντας  την ξυπνούσαν..

οι ήχοι των την εταξίδευαν στο υψιπετές

ανήσυχο το βλέμμα εσκαρφάλωνε

στις κορυφές του Όλυμπου..των Άλπεων..

να ψάξει να 'βρει γιάνκεες..μοναδικά εντελβάϊς

ήταν αβάσταχτη του κόσμου η ομορφιά..σαν όνειρο

λες ξάφνιασμα στης νύχτας και στου κόσμου το σκοτάδι...

ένας μονόδρομος..μια προσταγή το αχολόγημα..

σε βινύλλιο ακριβό για το σωσμό  η ψυχή να καταγράψει.

'''καμπάνες στο μετόχι'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη..

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,