''σαν μεσιτεύει ο Θεός ''

Ό,τι σε πείσμωσε πολύ ..τάμα εγίνηκε

βαθεία προσευχή.....

εγίνηκε το κόκκινο πανί

μες στην αρένα της ζωής..σ' έχρισε ταυρομάχο..

Σεσημασμένοι ονείρων κόφτες..άνοες

εμοίραζαν το πένθος στις ψυχές..

απ' όλα πιότερο σαν ήσουνα παιδί

το βλέμμα το θλιμμένο της μητέρας σου εκαρφώθη..

οι λέξεις ξιφολόγχες π' τρυπάγαν την καρδιά

του γείτονα τα λόγια τα βαριά..έρχονται απ' τα βάθη

 ''Θαμμένη η ελπίδα σου Σουλτάνα μου

πως σπίτι θ' αποχτήσεις..καλύβι να μη βρέχεσαι

της προσφυγιάς η ανέχεια καθημερνά θα σε συνθλίβει''..

Τούτη η φωνή η αλλαζονική παράδοξα

εγέννησε στα μέσα σου το ακαταμάχητον

πέταξες απ' τα χέρια τα καρφιά

ένα δάκρυ Του έσταξε απάνω εις τους ώμους

εκατρακύλησε στα βράχια τα ασήκωτα

είναι που πάντα μεσιτεύει ο Θεός

να σκαρφαλώνουνε στο μπόι του

όσοι πολύ επιμένουν....

''σαν μεσιτεύει ο Θεός'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,