''Χαμόγελο -Ροδένια και παλιάτσος''

Στις φτωχογειτονιές..μες σε σαλόνια αρχοντικά..

εύμορφα κρεμασμένες...

ακουαρέλλας χρώματα φορούν..μάσκες πολλές

μάσκες τρανές..άλλες μικρές..χρώματα προσωπεία.

Απομεινάρια μιας ολάκερης ζωής

μέσα στους πάπυρους για χρόνια στοιβαγμένα

πεσίματα ...πληγές...γδαρσίματα

κραγιόνια ανεξίτηλα ...μολύβια αυτά κερένια 

στης μασκαράτας της γενικευμένης τον καιρό

στην ενδελέχεια της ψυχής γεννούν ακουαρέλλες..

κατηφορίζει ως τον καθρέφτη σου 

ο ξεχασμένος χρόνια γελαστός

παλιάτσος σου με την αλλόκοτη μορφή..

το μάτι κλείει περιπαιχτικά......

μιας μεταμφίεσης προσωρινής  

χαρά για να τρυγήσεις σου γυρεύει..

φορείς το καπελλάκι σου το ασορτί

βάζεις στα μάγουλα ολίγον ροζ

εκείνο ροδοζάχαρη που σ' έκανε  να μοιάζεις.

Ροδένια ντύνεσαι τανάπαλιν

στην αγοραία μέθη των συντρόφων σου αναμεσίς

το δάκρυ το απόκρυφον σταλάζεις κατά γης

καθώς περσόνες γέμισαν οι γκαλερί

μένεις κρυμμένη μες στο δάσος σου και ντύνεσαι

Χαμόγελο - Ροδένια και Παλιάτσος..

'' Χαμόγελο - Ροδένια και παλιάτσος'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,