22 Μαρτίου 2021

Μηνύματα της Επανάστασης του 1821- της Σοφίας Θεοδοσιάδη - εκπαιδευτικού



Μηνύματα της Επανάστασης του 1821

Θυμήθηκα ..και συλλογιέμαι και αναπολώ..
κι αν μια επανάσταση διδάχθηκα του 1821 την Οθωμανική Αυτοκρατία που εξέδιωξε.. που εταλάνιζε τη χώρα μου για τέσσερεις αιώνες σήμερα αιώνες πάλι και μετά..σε μια πατρίδα επιμένω εκείνη την πατρίδα που μου φύτεψαν αληθινά.. γι αυτήν αξίζουν οι γιορτές..γι αυτήν και η περηφάνεια.. για εκείνη που μου δίδαξε..σαν βράχος να αντιστέκομαι.. σαν κύμα να διεκδικώ..σαν βράχος να υπομένω..
Δε θα ήθελα να σταθώ σε μια απλή εξιστόρηση των γεγονότων της Επανάστασης του 1821, όχι γιατί είναι μικρότερης σημασίας, αλλά γιατί πιστεύω πως ο απόηχος αυτού του αγώνα είναι κάποια σημαντικά μηνύματα στα οποία θα ήθελα να αναφερθώ.

Μηνύματα που ακόμα και σήμερα,ίσως περισσότερο σήμερα σ' αυτή την εποχή που ζούμε,έχουν μεγαλύτερη αξία. Αξίες και ιδανικά που χαραχτήριζαν τους αγωνιστές εκείνους - μιας άλλης εποχής- αγωνιστές που ξεπέρασαν τον ίδιο τους τον εαυτό και στάθηκαν φωτεινά παραδείγματα στην ιστορία της φυλής μας.
 
'' Ο κόσμος μας έλεγε τρελλούς'' θα πει ο Κολοκοτρώνης και κάποιος άλλος απλός άνθρωπος θα πει: ''με τους τρελλούς πάει μπροστά η ζωή'',τους τρελλούς που αψηφούν την πείνα,τις κακουχίες,τον πόνο,τον θάνατο κι αγωνίζονται σ' έναν αγώνα που για πολλούς ήταν από πριν άνισος και καταδικασμένος.
 
Κι όμως '' η δύναμή σου πέλαγο κι η θέλησή μου βράχος θα γράψει ο Διονύσιος Σολωμός.Οι υλικές δυνάμεις,οι πειρασμοί θα υποκύψουν για άλλη μια φορά μπροστά στην ηθική και συγχρόνως τολμηρή προσωπικότητα του κάθε αγωνιστή.Του κάθε αγωνιστή αλλά και όλων μαζί..Το θαύμα της Ελληνικής ομοψυχίας.
 
Τον πρώτο χρόνο της Επανάστασης είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι θα πει ο Κολοκοτρώνης .Τόσο τρομάξαμε τους Τούρκους όπου ακούγαν έλληνα έφευγαν μίλια μακριά.Κι αν αυτή η ομόνοια εβαστούσε άλλους δυο χρόνους,ηθέλαμε κυριεύσει και τη Θεσσαλία και τη Μακεδονία και ίσως εφθάναμε και ως την Κωνσταντινούπολη.
 
''Ειμαστε στο εμείς ''θα πει ο Μακρυγιάννης στα απομνημονεύματά του..στο εμείς και όχι στο ''ΕΓΩ''..ο αγώνας για το μέσα μας,να,αυτό πρέπει να κερδίσουμε..Και λέγει ο Μιαούλης στο μικρό μπουρλοτιέρη''Σε μια λεύτερη πατρίδα η σκοτεινιασμένη ψυχή δεν έχει τόπο''. 
 
Η υπέρβαση από τα προσωπικά πάθη και τις φιλοδοξίες του καθενός στον κοινό αγώνα,στον κοινό σκοπό,στο κοινό όραμα..ετούτο είναι το ζητούμενο τότε και διαχρονικά.Μια ελεύθερη πατρίδα κατοικημένη από ελεύθερους ανθρώπους ,όχι μόνο από τον ξένο ζυγό μα και εσωτερικά ελεύθερους.
 
''Ελεύθεροι πολιορκημένοι''Μεσολόγγι, πανανθρώπινο σύμβολο ,σύμβολο αντίστασης,σύμβολο του μεγαλείου της ψυχής.
 
Η ηθική ελευθερία αγαπητοί συνέλληνες είναι το πιο ισχυρό καταφύγιο της ανθρώπινης ψυχής,που πολιορκείται από τη φυσική βία.
 
Τιμή και δόξα λοιπόν στους αγωνιστές της Επανάστασης του 1821!!!
Τιμή σ' εκείνους όπου στη ζωή τους όρισαν να φυλάγουν Θερμοπύλες!!

Σοφία Θεοδοσιάδη - εκπαιδευτικός.
................................................................................................................................................
 
Βιογραφικό σημείωμα: Η Σοφία Θεοδοσιάδη απόφοιτος της Αρσακείου Ακαδημίας υπήρξε εκπαιδευτικός από το 1972 - 2005.Εργάσθηκε επί σειρά ετών στο Λύκειον Φιλοθέης -στην Ελληνοελβετική Σχολή.. κατόπιν στην ειδική Αγωγή ως μεταπτυχιακή παιδαγωγός σε παιδιά με σύνδρομο Down- και επί μια εικοσαετία σε σχολεία δημόσιας εκπαίδευσης της Πάτρας .

21 Μαρτίου 2021

''βαλίτσα ταξιδίων''


Στο πατρικό..σε μια ντουλάπα κάρινη
χρόνους πολλούς κάτω από τα ασπρόρουχα
με επιμέλεια και μη λησμονημένα αφημένη
μία βαλίτσα ταξιδίων μακρινών 
την ιστορία των χρόνων μου των άγουρων
το αγαπημένο σου άρωμα
ακριβό το μοσχοβόλημα λεβάντας απ' τον κήπο σου
μες στα λευκά πουγκάκια σου..
τα πουγκάκια της ψυχής μου προστατεύουν..  
κατά καιρούς..........
την ξεσκονίζω απαλά μ ' ένα μεταξωτό πανί
φοβάμαι να την εσηκώσω από τη θέση της
είναι παλαιά..μη διαλυθεί..
μη τα ταξίδια μου ματαιωθούν
στων αναμνήσεων τη γλυκειά μου παραζάλη..
Ο πόνος θέλει εκπαίδευση το λένε χρόνια οι ειδικοί
μου το 'πανε κι οι φίλοι
τα χέρια αγγίζουνε το κουρτινάκι το δαντελωτό
δεν το εκρέμασα ποτές..δεν ήτανε στη μόδα
μα αυτά μου είπες κόρη μου είναι διαχρονικά
όπως και η αγάπη μας..όπως και οι πληγές μας..

''βαλίτσα ταξιδίων'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

19 Μαρτίου 2021

''λιποτάκτης ναυαγίων''

Κει..που σε συναντούσαν οι αρχέγονες φωνές
για ένα ναυάγιο εν επιγνώσει μέγα και παράδοξον
λιποτάκτες ναυαγίων οι σκέψεις ψηλαφίζοντας
σ' ερημονήσι σ' έφτασαν αλαργινό
σπασμένα τα κατάρτια.. τα κουπιά
στους βράχους ξεβρασμένα
προχώρησαν στην ενδοχώρα τους
κι αγόρασαν μια γης
που δεν την ανακάλυψε ποτές κανείς ακόμα..
ιδιωτική οδός..απόχτημα προσωπικό
για υγιείς ..εύρωστους ναυαγούς..ψηλαφιστάδες
με δίχως σύνορα..χωρίς τους φράχτες περιττούς
με δίχως τρόμο για της απληστίας τους ταγούς
χωρίς το φόβο για ονείρων κλαδευτές
ίσως γι αυτό σ 'αρέσουν τα παράξενα ναυάγια
τα μάτια σου.........
χτίζουνε το τσαρδάκι τους σε μια γωνιά
το Θείον μέσα τους..η αλλοκοτιά
την ευτυχία..την ομορφιά να χορτασθούνε..

'' λιποτάκτης ναυαγίων'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, 

18 Μαρτίου 2021

''κει που οι ασφόδελοι ανθίσαν''

φωτο : από το διαδίκτυο
Το αγεράκι τ' αυγινό πως με καλεί
των σοκακιών τη λοιμική πίσω ν' αφήσω
ν' αυτοπαγιδευθώ ντυμένη αερικό
τη σάρκα τη φθαρτή μου ν' αποποιηθώ
κι όντας το πέτρινο γιοφύρι  το διαβώ
εις την πηγή Του να καθίσω αποσταμένη
να ξεδιψάσω με το κρύο Του νερό
κάθε μου πάτημα κραυγή και με καλεί
στου Παραδείσου Του τις πύλες να με φέρει
με τ' άνθια τα λευκά Του
άγριων ρόδων  να στεφανωθώ
για..των ανθρώπων η απονιά
πολύ μ' έχει πληγώσει..
Πάμε μαζί αγαπημένε μου....
στις παρυφές του δάσους ν' ανταμώσουμε
κει που οι ασφόδελοι ανθίσαν για χατίρι μας..
γιατί..αν δεν ερθείς εσύ..δεν πάω εγώ
ποιός θα πιαστεί εις των Μουσών του το χορό
θα μένουνε τα ζόμπυ  μοναχά..
να ροκανίζουνε τα δέντρα
Έλα μαζί μου..σαν Ιούδας μη φερθείς
τους εφιάλτες να τσακίσουμε εις τους γκρεμνούς
να μη δειλιάζουν τα όνειρα
μαζί τους να κοιμόμαστε αγκαλιά
τις νύχτες που θα ουρλιάζουνε οι λύκοι..

''κει που οι ασφόδελοι ανθίσαν'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

17 Μαρτίου 2021

''Οδός Εσπερίδων''

φωτο : από το διαδίκτυο
Η θλίψη της επίγνωσης
στο μπούστο σου γιορντάνι κρεμασμένο
θρηνείς το θάνατο του εφικτού..
μες στον μπαχτσέ των Εσπερίδων..
στου εικονικού της άψυχης οθόνη σου
στις Νύμφες και τις μάγισσες της Νύχτας..
στέκεται αντίκρυ σου ασάλευτα νεκρός..
με λέξεις άηχες ..με στεγνωμένο το μελάνι..
Φοράει κάθε βράδυ παγωμένο το χαμόγελο..
ανύπαρκτο αποτύπωμα ευελπιστών..
θα 'θελε να 'ναι και να μοιάζει φύλακας..
των ''μήλων των χρυσών'' των Εσπερίδων.
Ετόλμησες..
εκοίταξες βαθιά πίσω απ' το προσωπείο του
ήτανε οι καιροί σκληροί κι ο Μάρτης αλλοπρόσαλλος
επρόσμενε την ελευθερία του κήπου της Εδέμ
μέσα σε τοίχους σκοτεινούς..στην κάμαρη κλεισμένος
έκλεισες το παράθυρο στο βραδινό τ' αγιάζι
δεν ήταν καν ο Λάδωνας..για να τον προστατέψεις. 
αδύναμος..ζιζάνιο εφύετο στου κήπου το παρτέρι..
ο ''ελιτισμός'' του πνεύματος τον είχε κυριεύσει
απέβη η αντοχή σοφή..έκαμες πρόοδο..προκοπή
επορεύτηκες με την αδυναμία του..
η μόνη αδυναμία σου..να του φανερωθείς..
αναπάντεχα εμάντευες τη λύπη της ψυχής του.

''Οδός Εσπερίδων'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, 

16 Μαρτίου 2021

''Ένας ευαίσθητος δραπέτης''


Ένας ευαίσθητος δραπέτης αντοχής
ελαχταρούσες χρόνους να γενείς
εμελέταες αποδράσεις...
απ' τους παλιούς ακόμα τους καιρούς
άφηνες το κρεβάτι που επλάγιαζες
πλανιόσουνα στις γειτονιές με δυο φτηνές γαλότσες
κι άμποτες αναρριχητής στα άνθια μιας αλήθειας
μία ζωή σκιαζόταν η ψυχή..εσμίλευε τις σχέσεις
Τώρα μεγάλωσες πολύ..
τις ερωταπαντήσεις κρίσεως επέρασες επιτυχώς..
σε αγκαλιάζουνε σφιχτά σαν το κισσό..
μονάχα οι γλυκειές επιλογές σου..
Kλείνεις τ' αυτιά στο μέτριο..στο ευτελές..
αδειάζεις απ' τα αμπάρια σου το συρφετό..
χαράζεις πορεία μόνο εμπρός..
ακούς τους ήχους απ' τα βάθη του νερού
ο χρόνος σου αδιάκριτα στενεύει..
γλυκά εστιάζεις..τραγουδάς..τα ηχοχρώματα
που τα μπουρού ως τ' αυτιά σου ταξιδεύουν..
μύρια στιχάκια χαρακιές λαβώσαν την ψυχή
αιώνες τώρα τα ετραγούδησε ετούτος ο απλός λαός...
στα νανουρίσματα της μάνας σου ...
μύρια στιχάκια γίναν γιατρικό
στων ''Παραδείσων'' της αλήθειας σου των αξιών
την πλήρωση εζητούσες.


''Ένας ευαίσθητος δραπέτης'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,