χρόνους πολλούς κάτω από τα ασπρόρουχα
με επιμέλεια και μη λησμονημένα αφημένη
μία βαλίτσα ταξιδίων μακρινών
την ιστορία των χρόνων μου των άγουρων
το αγαπημένο σου άρωμα
ακριβό το μοσχοβόλημα λεβάντας απ' τον κήπο σου
μες στα λευκά πουγκάκια σου..
τα πουγκάκια της ψυχής μου προστατεύουν..
κατά καιρούς..........
την ξεσκονίζω απαλά μ ' ένα μεταξωτό πανί
φοβάμαι να την εσηκώσω από τη θέση της
είναι παλαιά..μη διαλυθεί..
μη τα ταξίδια μου ματαιωθούν
στων αναμνήσεων τη γλυκειά μου παραζάλη..
Ο πόνος θέλει εκπαίδευση το λένε χρόνια οι ειδικοί
μου το 'πανε κι οι φίλοι
τα χέρια αγγίζουνε το κουρτινάκι το δαντελωτό
δεν το εκρέμασα ποτές..δεν ήτανε στη μόδα
μα αυτά μου είπες κόρη μου είναι διαχρονικά
όπως και η αγάπη μας..όπως και οι πληγές μας..
''βαλίτσα ταξιδίων'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου