Μελωδία βιολιού.. με συνοδεία πιάνου ανάμεικτη.. τα λόγια τα γλυκά και τρυφερά ερωτευμένων..που φέρνει από μακριά η βροχή απόψε μες στ' αυτιά μου.. λουλούδια όπου ανθούνε πρόωρα μες στις καρδιές..ακόμα πριν η Άνοιξη να φτάσει...Δεν τα τρομάζουνε τα καταχείμωνα...είναι ανθεκτική η μυρωδιά και σπάνια..μονάχα σαν αποφασίσουν να ανθούν....Είναι παράξενη απόψε η βραδιά..
Παίζουν κρυφτούλι μέσα μου τα συναισθήματά μου..Τρέχουνε να κρυφτούνε στην ''παλέτα της καρδιάς''..μην τύχει και τα βρέξει η βροχή..μην τύχει και μουσκέψει το όνειρο..και ξαφνικά βρεθώ στο ανήλιαγο και σκοτεινό ''υπόγειό'' μου...Φθινόπωρο υγρό και βροχερό και ομιχλώδες..Φθινόπωρο ρομαντικό για ''τους'' που το τοπίο τους αγγίζει...
Απλώνω στο τζάμι τα δάχτυλα..σταγόνες να αγγίξω προσπαθώ..μα το τραβώ δισταχτικά..μην τύχει και χαλάσω το όνειρο, που στάθηκε μπροστά μου..Κυλούνε γρήγορα οι σταγόνες της βροχής..γίνονται γρήγορα ρυάκια του νερού και παρασύρουνε μαζί και τα όνειρά μας...Χρυσό Φθινόπωρο στις πόλεις ..στα χωριά..χρωματιστό Φθινόπωρο για τους ερωτευμένους..Ανάκατα τα συναισθήματα μες στην ψυχή μου απόψε..απόψε που όλα βρέχονται..δροσίζονται απαλά..ρουφούν ζωή απ' τη βροχή να ξαναγεννηθούν...μα το όνειρο μένει άβρεχτο..βγάζει ξανά φτερά...
Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη.
.............................................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου