Νοέμβρης.. και τελειώνει το Φθινόπωρο - της Σοφίας Θεοδοσιάδη.

Λιομάζωμα - Θεόφιλος

Κάπως έτσι και φέτος καθώς οι μήνες διαδέχονται ο ένας τον άλλον με μαθηματική ακρίβεια..καθώς οι χρόνοι γεμίζουν και περνούν...κάπως έτσι..μα αλλιώτικα..και φέτος..χωρίς εσένα πρωταγωνιστή...ήρθαν και μ' ηύρανε οι θύμησες..οι εικόνες του Νοέμβρη μήνα οι δυνατές..σαν εξεσηκωνόμασταν..λες κι ήταν ένας άλλος πόλεμος..το λιομάζωμα σαν έρχονταν..κι ας είχαμε άλλα επαγγέλματα..από νωρίς διαλέξει...Αυτή η αγάπη σου για το χώμα..αυτή η αγάπη για το αληθινό της φύσης..ποτέ δε σε άφηνε ήσυχο..ποτέ πλήρως δε σε απορρόφησαν εσένα οι αριθμοί..ποτέ δε σε κερδίσανε οι τίτλοι που σου δώσανε..ποτέ σου δεν σε κέρδισαν εσένανε τα αξιώματα..έμενες πάντα με τα πόδια σου στη ''Γη''.

  Θυμάμαι πως αυτά τα Νοεμβριανά τα Σάββατα που είχες σκόλη απ' τη δουλειά σου..ήθελες..με χαρά εξεκίναγες..μαζί με τους εργάτες..να φτάσεις στο χωράφι μας..εκεί στο λόφο που γκρίζος από τις ελιές..ελαιώνες ατελείωτοι..εκεί μες στις πλαγιές του τόπου σου..εκεί στην Πελοπόννησο...ατέλειωτους που έχει ελαιώνες...Αποβραδίς με αγγάρευες..κι ας ήμουν από τόπο που από αυτά δεν ήξερε...από λιομαζώματα..και μαγειρέματα μου 'λεγες αποβραδίς για τα χωράφια να ετοιμάσω..Να ετοιμάσω μου 'λεγες φαγητό για τους εργάτες...Πάντα συγκεκριμένα φαγητά..και το κρασάκι απ' το βαρέλι...Να τρώνε έλεγες καλά οι εργάτες σου..έτσι πρέπει να τρώνε οι ξωμάχοι...

 Νοέμβριος  λοιπόν…τελειώνει το φθινόπωρο.. θα' ρθει όπου να 'ναι ο Χειμώνας έλεγες..πρέπει να μπεί το λάδι στο κελάρι..να μαζευτούν τα τρόφιμα..να γίνει το κρασί...Λες κι όταν σε άκουγα..πως ήσουν φερμένος από άλλη εποχή..λες και ήσουν γεωργός..Μα τίποτα δεν ήσουν από αυτά..απλά..ελάτρευες τη φύση..σαν το σαράκι σε κατέτρωγε αυτό.. και μου 'λεγες πως στην άλλη σου ζωή..θα εγινόσουν γεωπόνος...και μας το εμετέδιδες σε όλους μας αυτό..Και συμμετείχαμε μαζί με εσένανε κι εμείς..ο καθένας με τον τρόπο το δικό του...

Είναι ο μήνας μας έλεγες..εσύ.. που πάντα ξύπναγες πολύ πρωί.. λες και ήσουν νυχτοπούλι..το στρώμα δε σε κράταγε.. είναι ο μήνας ο προάγγελλος ετούτος του Χειμώνα.. μας έλεγες..το τόνιζες..πως η Πούλια δύει πιο νωρίς και πως  ο Χειμώνας είναι σχεδόν από την πόρτα μας απ' έξω…Εσύ το έβλεπες και το μελέταγες.. πως το αστέρι ετούτο της αυγής..το 'σκαγε το μήνα τούτο από νωρίς για να κρυφτεί..και πριν να βγει ο ήλιος... Είναι σημάδι έλεγες..σημάδι αυτό για τους ξωμάχους ..για τους γεωργούς πως πρέπει γρήγορα να τελειώσουνε  με τα σπαρτά τους  και για τους κτηνοτρόφους να βιαστούν..για  να κατέβουνε στα χειμαδιά τους...

«… Η Πούλια βασιλεύοντας και πίσω παραγγέλνει ,μήτε τσομπάνος στα βουνά, μήτε γεωργός στους κάμπους..» 

λέει η λαϊκή παροιμία.. Μπήκα για μια στιγμή στην αποθήκη σου εκεί με όλα σου τα σύνεργα..τα λιόπανα..τα χτένια..τους κάδους..τα βαρέλια του κρασιού...για να τα δώσω και να τα χαρίσω θέλησα..να πιάσουν τόπο πια ..να μη μένουνε εκεί  μόνα κι αραχνιασμένα..Κάποιος σαν κι εσένα ''μερακλής'' κάποιος που τη γη..αυτήν.. που μας εγέννησε μου επαναλάμβανες συχνά....και που πολύ σαν κι εσέ την αγαπά..ίσως να συνεχίσει αυτόν τον ''πόλεμο'' που απ' τα παλιά οι ανθρώποι επιχειρούνε...τον πόλεμο της επιβίωσης και της συνέχειας της άνθησης της Γης...

Γιορτές γεμάτος είναι ο μήνας αυτός ..γιορτές που άνθρωποι εσκαρφίστηκαν..και τους έδωσαν ονόματα..αναλόγως με τις σοδειές τους και τις χρήσεις... Μα θα σταθώ σ' αυτή τη γιορτή της Παναγιάς..που πάντα ο λαός εναπόθετε τις ελπίδες του..Ο Δημήτριος Λουκάτος, καθηγητής της Λαογραφίας, γράφει λοιπόν ότι προσφέρεται στην Παναγία – Δήμητρα
 «ευχαριστήρια πανσπερμία για το καλό που πέρασε και το καλό που πρέπει να συνεχιστεί». Αφού η σοδειά του καλοκαιριού έχει καταναλωθεί περίπου στο μισό:

«Μισό ’φαγα, μισό ’σπειρα, μισό ’χω να περάσω».

Πάντα στο νου μου φέρνω τη νόνα και τη μάνα μου..σαν έρχονταν 21 του Νοέμβρη..που γιόρταζαν τα πολυσπόρια: Την παραμονή ή και ανήμερα των Εισοδίων της Θεοτόκου έβραζαν πολλά σπόρια: σιτάρι, καλαμπόκι, φασόλια, φακές, κουκιά, ρεβίθια, μπιζέλια… για την οικογένεια και για να τα μοιράσουνε στη γειτονιά μας.. εκεί ανάμεσα στον πρωινό καφέ.. και να τους ευχηθούν να γίνουν πλούσια σε σοδειά.. τα νέα τους  σπαρτά!! 

Άνθρωποι απλοί..που πίστευαν στην προσφορά μα και στην ανταπόδωση...πιστεύανε ακόμα στην αλληλεγγύη..κι ας μη γνωρίζανε τις λέξεις τούτες τις αλλιώτικες..

Κάνει κρύο πολύ απόψε εδώ στης πόλης τους πεζόδρομους .. μονάχα οι θύμησες αυτές μου στέλνουν κάποια ζεστασιά.. Ανάψανε από νωρίς τα φώτα στον πεζόδρομο και σβήσαν οι σκιές που τριγυρνούσαν...ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ !!!

Θύμησες - Σοφία Θεοδοσιάδη.

..............................................................................................................