Είναι αλλεργικό το δέρμα μου στα νάιλον υφάσματα..της Σοφίας Θεοδοσιάδη

Aνάψανε  κι απόψε τα φώτα.. της Κυριακής του απόβραδου.. της μέρας μας αυτής..εκεί μες στον πεζόδρομο της πόλης μου ..της μέρας τούτης της γιορτής για τη ζωή του καθενός.. που θά 'πρεπε να μοιάζει... χαμήλωσαν τα φώτα μέσα στην κάμαρά μας..Τώρα θα αρχίσουνε τα ψέμματα, που θα αραδιάσουν μερικοί από εμάς..κουβέντα ίσως ανειλικρινή θα πιάσουμε με τον πολύτιμο εαυτό μας..τι όμορφα περάσαμε και σήμερα..τα χοροπηδητά και τα χαζοχαρούμενα γελάκια τα απροσάρμοστα με την πραγματικότητα..ντυμένα ..κολλημένα εκεί στη γύμνια της ψυχής ..που ήρθε και στάθηκε απέναντι..στάθηκε εκεί στο λιγοστό το φως του καντηλιού...Η γύμνια του κορμιού και της ψυχής..που ψάχνει ρούχο απαλό ..ζεστό για να φορέσει... .Είναι αλλεργικό το δέρμα μου στα νάιλον υφάσματα..ψάχνω βαμβακερό να είναι πάντοτε το νυχτικό μου..Αυτό που θα φορώ κατάσαρκα τα βράδια σαν θα πέφτω στο κρεββάτι μου..τη γύμνια του κορμιού μου να αγκαλιάζει..

Αν με ρωτήσετε γιατί επιμένω τόσο στο βαμβάκι το αγνό..και αν πάλι μου πείτε πως είμαι ντεμοντέ..που ψάχνω ''υφάσματα'' ακριβά το σώμα για να ντύσω..θα σας απαντήσω αδίσταχτα..πως θέλω η αληθινή η ζεστασιά.. που το κορμί μου τυλιγμένο με αληθινά ''υφάσματα'' αποπνέει..να 'ρθει και να την τυλίξει απαλά και της ψυχής αυτή τη γύμνια...που ώρες - ώρες είναι τόσο φανερή  στα μάτια μου μπροστά..που θυμώνω ανεπανόρθωτα..που αφέθηκα..το άντεξα..το νάιλον το νυχτικό..εγώ να το φορέσω.. .Άνθρωπος μες στο γίγνεσθαι κι εγώ ετούτης της μοδός ..πως να ξεφύγω άραγε κάποιες στιγμές ..απ' το γυαλιστερό και το εύκολο..που απλόχερα η εποχή μας το προσφέρει ? Μα όσες κι αν το επροσπάθησα φορές.. κι αν επιέσθηκα φόρεμα ξένο νάιλον επάνω μου για να βάλω ..αντέδρασε κατόπιν η ψυχή..και αρρώστησε το ίδιο το κορμί μου...

Πόνεσα σε πολλά σημεία του κορμιού και νόμισα πως έπαθα  αρρώστεια που ζητούσε γιατρικό..καθόλου δε μου πέρασε απ' το νου..πως ήτανε αυτά σημάδια της ψυχής μου..τα κοιλοπονήματα.. οι πονοκέφαλοι.. οι τρελλοί οι χτύποι της καρδιάς μου...Σύνελθε λέω κοπέλα  μέσα μου..σύνελθε εσύ καλή μου..πέτα τα νάιλον..τα αλλεργικά..τα ψεύτικα ..τα δήθεν και τα κάπως..Αγνόησε τα επικοινωνιακά παιχνίδια των τριγύρω σου..γίνε ο εαυτός σου..Πονάς.. να κλάψεις ..ξέσπασε..άφησε ελεύθερο τον εαυτό σου..Διψάς.. πεινάς για αίσθημα και τις ανθρώπινες τις σχέσεις ?..μη φοβηθείς να εκφραστείς..να είσαι πάντα ο εαυτός σου..άσε τους άλλους γύρω σου να κρύβονται στις τρύπες τους..δε σου ταιριάζουν οι κρυψώνες τους..δε δήλωσες εσύ ποτέ σου δημοσιοσχεσίτης..

Αν έχεις αίσθημα αυτοσυντήρησης γερό..αν αγαπάς πραγματικά τον εαυτό σου..κι αν ευτυχία ψάχνεις για να βρεις αληθινή..πάψε να συμβιβάζεσαι και στο ελάχιστο..να 'σαι ο επαναστάτης της ψυχής σου..Μπαίνεις μες σε κοπάδια και αναγκάζεσαι να παίζεις με τους όρους τους ..ξεσκίζοντας το όμορφο  και το βαμβακερό το νυχτικό σου ?..εεε..τότε είσαι άξιος της μοίρας σου..και ένας ανελέητα δυστυχής και απόλυτα συμβιβασμένος...Βαρέθηκα τα ψεύτικα τα χαχανητά..τις ψεύτικες τις νάιλον κορδέλλες...Γέλιο αληθινό να στέκεται στα χείλη μου ζητώ..που να πηγάζει απ' την ψυχή μου...

Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη.
.............................................................................................................