''μεσάνυχτα..μες στης Πανσέληνος''.......

 by Hans Zatzka

Φαντάσου λέει..
σε ένα προσκλητήριο καρδιάς..
να 'βγαινε η σκέψη σου αληθινή 
να τόλμαγες ..στο φέγγος της..
μεσάνυχτα..μες στης Πανσέληνος
Καλοκαιριού..ολόγιομης σελήνης....
οι λύκοι να ουρλιάζανε..
κι εσύ κωφεύοντας..χορού
τραγούδι ν' αρχινούσες..
να ανέβαινες με δρασκελιές..
να 'ριχνες σκάλες αψηλές..
να φτάσεις το στ' αψήλου..
στου ουρανού στερέωμα..
στου φεγγαριού αγκαλιά..
σκληρή η πραγματικότητα..
τις αυταπάτες σου να λάτρευες..
για μια βραδιά μονάχα..
να σκότωνες τους Δράκους σου..
τους Δαίμονες ξορκίζοντας.. 
μάγισσα εσύ..να 'κλειες τ' αυτιά..
στα ουρλιαχτά σκυλιών της Γης..
να αψήφαγες επίγεια ναυάγια..
σκαριά ερειπωμένα..δρασκελίζοντας..
σπίτια με κλαίουσες ιτιές..
ψυχές ερειπωμένες της ανέχειας..
ανάξιων κατασκευαστών..
ονείρων προδομένων..
Φαντάσου λέει..
χορό στην αγκαλιά των αστεριών..
μόνη..στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού..
το ταίρι αναζητώντας..
που χρόνια τώρα κατοικεί..
σε πίστες που εστρώσανε..
τα ολόχρυσα μαλλιά της Βερενίκης..
σφιχτή αγκαλιά να πάρεις τα
τ' αστέρια της..κρυμμένα στα μαλλιά της..
να ξανασυστηθείς απ' την αρχή..
στα δάχτυλα ανιχνεύοντας..
τ' αστέρι το δικό σου...
μονάχη εσύ το γιατρικό..
μεσάνυχτα..μες στης Πανσέληνος..
μοναχικός χορός σου..
κράτα τη μέση μου γερά..
μη φοβηθείς..
των χρόνων μας το τρίκλισμα..
μαζί μου στροβιλίσου δίχως έλεος...
με των βιολιών το βαλς 
που φτάνουνε απόψε ως τ' αυτιά
στο κάλεσμα αναγέννησης 
στα μάτια λατρεμένων..
έχει μια γλύκα όσο να πεις..
το σφιχταγκάλιασμα με τ' όνειρο..
τρατάρει τη μαγεία !!!

 ''μεσάνυχτα..μες στης Πανσέληνος'' - Σοφία Θεοδοσιάδη
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,