''η μπαλάντα της ζήλιας''..........

art : Christian Shloe

Για τις όποιες ζήλειες,σχεδόν πάντα φταίνε οι γονείς, 
που συγκρίνουν τα παιδιά τους και ζυγίζουν
τα ''καταχαρίσματά'' τους της στοργής..
σαν στυγνοί έμποροι.
Ζηλεύω είναι σύγκριση.. 
δικαιολογημένη ή παράλογη εμμονή σύγκρισης
με δικαιολογημένα ή παράλογα συμπεράσματα.
μια σύγκριση,που ό,τι και να κάνεις,ό,τι και να λες
εσύ βγαίνεις στα μάτια σου ο μειωμένος.
Τα περισσότερα κόμπλεξ μεγαλείου και ανωτερότητας,
στη μειονεξία φανερώνονται..και θορυβούν
για να καλύψουν το θρήνο της αυτομεμψίας..
Ριζώνουν στην αυτοϋποτίμηση,
στην προσωπική χαώδη ανασφάλεια..
και στην απουσία αυτοεκτίμησης...............

''η μπαλάντα της ζήλιας'' ( απόσπασμα)
- Μάρω Βαμβουνάκη

...................................................................................


ΣΚΕΨΕΙς.........

<<Αν ήτανε η ζήλεια ψώρα..θα κόλλαγε όλη η χώρα>>..
Ρήση σοφή..μεστή..που ακόμα στα αυτιά μου αντηχεί..
απ' το γλυκό - σοφό στόμα της νόνας μου..
σχολειό πολύτιμο απ' τα μικράτα μου ακόμα..
Καθώς και η ρήση <<μικρό χωριό..κακό χωριό>>..
που ευνοεί να ανθεί η ζήλια..
Ξυπνάς απ' το πρωί και ηθελημένα ή αθέλητα
 το μάτι σου καρφώνεται εις την αυλή του γείτονα..
και στο φουστάνι της γειτόνισσας..κρυφή σου επιθυμία..
Κι εσύ...αν απ' τα γεννοφάσκια σου..
είχες γονείς εγωιστές..ανασφαλείς και εγωκεντρικούς..
και συγκρινόμενος ολημερίς και ολονυχτίς..
ψάχνεις επιβεβαίωση..τα μάτια σου γουρλώνοντας..
και << όσα δε φτάνει η αλεπού..τα κάνεις κρεμαστάρια>>. 
κι αρχίζεις τις κακίες σου να τις σκορπάς..
σε ό,τι δεν μπόρεσες ..δεν τόλμησες 
δεν ήσουν ικανός να καταχτήσεις..
Εκεί τρυπώνει το μικρόβιο 
της ζήλιας της αρρωστημένης σου..
χάνοντας χρόνο πια με τον κατώτερο εαυτό..
εθελοτυφλώντας..αγνοώντας τα
μη ασχολούμενος με τα χαρίσματά σου..
Μικρόβιο που εξελίσσεται..γίνεται ασθένεια τροχοπέδης..
Άνθρωπος γίνεσαι λειψός..καθώς δεν έμαθες 
να ''αυτομέμφεσαι''..σπουδαία αρετή 
από παλιά..η αυτομεμψία''..
Όχι δεν εννοώ το αυτοκατηγορώ..
 την αυτοκριτική..την τάξη ..την τοποθέτηση..
την ιεράρχηση των προσόντων σου..αυτήν επικαλούμαι..
μα και των ελαττωμάτων σου ακόμα εννοώ..
Αυτή η σπουδαία αρετή σε πάει παραπέρα..
Σπουδαίο βιβλίο η μπαλάντα της ζήλιας της κ. Βαμβουνάκη..
Μια μπαλάντα που ενοσρχηστρώνει το μέσα μας..
μας τοποθετεί..μας παίζει τη μουσική της αλήθειας..
τη μουσική της αυτογνωσίας..
Να ένα ακόμα καλό..σπουδαίο βιβλίο για ανάγνωση..
η φίλη σας Σοφία.

Σοφία Θεοδοσιάδη - εκπαιδευτικός..
............................................................................................................