Σαν θα κυλάει η ζωή σας και θα ''χάνεται''
χωρίς τις παύσεις που απαιτεί..
χωρίς ανάσες..δίχως βλέμματα..
στα τετριμμένα θα αναλώνεστε..
πανομοιότυποι..θα επαναλαμβάνεστε..
τα ίδια πράγματα θα ξεφωνίζετε..
ως καλοκουρδισμένοι παπαγάλοι..
σαν δε προλάβετε μες στη βιασύνη σας..
δε θα της συστηθείτε ευλαβικά..
εκείνης της αγάπης της ξεχωριστής..
εκείνης που δεν άργησε..δεν ολιγώρησε..
μα εστάθηκε μπροστά σας ζωντανή..
Μου λείπει ναι..γιατί με φρόντιζε..
ζακέτα ήταν μάλλινη..
της παγωμένης μου ψυχής..
λέξεις που αργά ειπώθηκαν..
μαζεύανε τα γράμματα επιλέγοντας..
απ' το αλφαβητάρι της καρδιάς..
μόνα τους ένα - ένα..
εγίναν πρώτα συλλαβή..
εγίνανε στα χρόνια μια σελίδα..
Μου λείπεις ναι..γιατί με ''φρόντιζες''.........
Σοφίας Θεοδοσιάδη.
............................................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου