'' σκοτάδιασε''...........εις μνήμην Μάνου Ελευθερίου

'' σκοτάδιασε''...........εις μνήμην Μάνου Ελευθερίου

Ακούραστα ..αγόγγυστα..
πότε ξεσπώντας σε λυγμούς.. 
κι άλλες φορές..το δάκρυ πνίγοντας..
τους χτύπους της καρδιάς μου 
αφουγκράζομαι..............
που άλλοτε χτυπάει σαν ταχύπλοο..
κι άλλοτε σβιέται η μηχανή..
προσμένοντας..κοιτώντας στον ορίζοντα..
εκείνο το σινιάλο σου..
σινιάλο της ζωής..σε κόντρα του θανάτου..
της ποίησης τα λόγια σου..
σα γιατρικό στην απονιά..
του χάροντα που κάθε το ξημέρωμα..
αλύπητα βγαίνει στην παγανιά..
δε λογαριάζει δεν ψηφά..
όλοι στο θάνατο ισοβαρείς..
κάτω απ' το μαύρο το μανδύα του..
γρήγορα..απερίσκεπτα..
αιώνιο σε βαπτίζει..
κι εμείς ανήμποροι εκεί..
στου καραβιού τη σάπια κουπαστή..
προσμένοντας..
να πάρει μπρος απ' την αρχή.. 
του κόσμου η μηχανή
μίλια να μην τα φοβηθεί..
ωκεανούς να διασχίσει...
μα εσύ σιωπάς..εσιώπησες..
εχάθη ο αντίλογος..χάθηκαν οι ματιές..
σφραγίστηκαν τα λόγια σου
σε πάπυρους χρυσούς..
σκοτάδιασε..
για πες μου πως αντέχεις το... 
εκείνο το κουβάρι της σιωπής..
στα χέρια τυλιγμένο......
για πες μου πως αντέχεις το..
στις χρυσοποίκιλτες τις λέξεις σου..
η λέξη  σου η ύστερη..
να μοιάζει τόσο σκοτεινή..
να γράφει  μόνο ΤΕΛΟς..

 ''σκοτάδιασε''- Σοφία Θεοδοσιάδη
........................................................................................................
( εις μνήμην Μάνου Ελευθερίου)
( κρατώ από σένα Μάνο.. την εποχή των Χρυσανθέμων
για όσο θα γεύομαι το φως αυτού του κόσμου..
μισούσες τον εκφυλισμό..όπως ακριβώς κι εγώ..)
Ευχαριστώ για τα ταξίδια που μου χάρισες...
μέσα από την τρυφερή..βαθιά σκέψη σου 
μια ''μικρή'' αναγνώστριά σου..
Σοφία...........

............................................................................................................

..........................................................................................................