''ζωγράφιζα τους κάβους μου'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.

Χρόνους πολλούς ατένιζα..
στους βάλτους με τα στάχυα..
ελούστηκα τους ηλιανθούς..
δε σκιάχτηκα από το Λεβιθιάν..
που κρύβονταν στ' αυλάκια..
η ιστορία του μ' έσκιαζε..
με υποψίαζε φριχτά..
κι ας μην τον εθωρούσα..
Χορεύοντας στον θεριστή..
στις αυλακιές  καλαμποκιών..
στα ολόλευκα ανάμεσα μπαμπάκια..
ποτέ μου δε στερήθηκα τις θάλασσες
στην απεραντοσύνη τους των κάμπων μου..
στων οριζόντων μου τις θάλασσες
με τα πινέλλα μου του νου
ζωγράφιζα τους κάβους μου..
δεν έψαχνα για πλοηγούς..
τα κρύα τα νερά των καναλιών..
με λούζαν..με δροσίζαν Καλοκαίρια..
στις σμαραγδένιες τις ανταύγειες του..
του βασιλιά μου του ηλιάτορα..
του Οδυσσέα Ελύτη..
στα πρωινά του Αυγούστου μου..
ελούστηκα  την ευλογία της Παναγιάς..
ξόρκισα λυσσασμένους δαίμονες..
κυλίστηκα στα στάχυα τα χρυσά..
τον έρωτα αντίκρυσα γυμνό..
ηδονικά εξάπλωσα
σε ήλιους μαλαματένιους..
στις τρικυμίες του Χειμώνα μου..
πρότασα Καλοκαίρια..
μεγάλωσα........
αντίκρυσα τις θάλασσες..
βράχηκα στην αλμύρα τους.
τη σκούνα μου ισορρόπισα
στα αφρισμένα κύματα..
δέθηκα στα σχοινιά της..
αβούλιαχτο καράβι μου..
η σκούνα των ονείρων μου..
παιδιόθεν ναυπηγώντας...

 ''ζωγράφιζα τους κάβους μου'' - Σοφία Θεοδοσιάδη
......................................................................................................................................