⫷μονάχη θα πενθώ για τις στιγμές⫸

Είναι στιγμές που η σκέψη κολυμπάει

στης λίμνης μας τα πράσινα νερά

κι η βάρκα μας  χρυσόδετη με τ' όνειρο κινάει

σαν τότες που επέταε 

άσπρο γλαρόπουλο η ψυχή μου.

να βλέπω εμπρός τη λίμνη μας

να γέρνω απά στον ώμο σου

κι ο νους μου να λαγιάζει

να φεύγουνε οι σκέψεις μου

να ν' το φιλί σου βάλσαμο

σαν βότανο του Μάη.

Κι άλλες στιγμές,πόσες στιγμές

βλέπω να είμαι μόνη

γύρω μου βάσανο η οχλαγοή

άσκοπα φεύγει ο χρόνος.

Κι άλλες στιγμές μα τι στιγμές

σαν τότε που είμαστε του έρωτα παιδιά

να έρχεται ο ύπνος ο γλυκός

στο φράξο που εκοιμόμασταν

κι εχάνομουν μες στη ζεστή σου αγκάλη

αύρα νοσταλγική το νου θροϊζει..την καρδιά 

η μνημοσύνη επίσκεψη ζητάει

να θυμηθώ τα μάτια σου

ξεμάκραινες στων αστεριών

ξεθώριασε η μορφή σου.......

όσο αναπνέω μοναχή θε να πενθώ 

για  τις αδιατίμητες εκείνες μας στιγμές.

 

⫷ μονάχη θα πενθώ για τις στιγμές⫸

 - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,