μη φοβηθείς και μη δειλιάσεις
στο θεατράλε της ζωής ..στο σκηνικό της το μεγάλο
όταν δε νιώθεις τη χαρά
και δάφνες στο κεφάλι
βγάλε απ' τις τσέπες ψίχουλα που έχεις φυλαγμένα
τρίμματα μιας ζωής σε μια παράσταση στημένη
απομεινάρια μιας ελπίδας λιγοστής και προδομένης
θυμήσου στην παράσταση ρόλους και ιστορίες
λαβωματιές θυμίσου πρωταγωνιστών
μα και εκείνων των κομπάρσων
τι μπέρδεμα στ' αλήθεια η ζωή.........
χόρεψε στα ανάμεσα μαζί κι εσύ
και χειροκρότα τους και πάλιν σιωπηρά
σκληρή η μάχη επιβίωσης που δώσανε και δίδουν
ο κόσμος όλος σ' ένα θεατράλε καρμικόν
μάθε στα ύστερα στα χρόνια της σοφίας σου
τίποτα απ' τα ακριβά που έζησες
αν δεν επέταξες τα βρώμικα εις την πυρά
αν δεν επέταξες την μπόλικην ''ψευτόσκονη''
οι θρήνοι θ' αντηχούν στις ρεματιές σου
αυλαία η ζωή..τους πρωταγωνιστές τιμά κι αμείβει.
⫷ ο κόσμος όλος σ' ένα θεατράλε ⫸ - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου