Σ' ένα καρνάγιο απ' τα παλιά ξεχνιέμαι στο παράθυρο..
βάρκες αργοσαλεύουνε οι σκέψεις χαρακώνουν το μικρό μου τον ορίζοντα
κι ο νους μου ταξιδεύει..μ' ένα χαμόγελο ώριμο..
με σκέψεις που εμάζεψα στου κόσμου τα καρνάγια.
Η ζωή του κάθε ανθρώπου είν' μοναχικός χορός, τα βήματα π' ακολουθεί..
Η ζωή του κάθε ανθρώπου είν' μοναχικός χορός, τα βήματα π' ακολουθεί..
φέρουνε τη σφραγίδα του προσωπικού του του σχεδιασμού..
και της δικής του δύναμης την ένταση πάντοτε κουβαλούν.
Μα έρχονται κείνα τα απρόβλεπτα..τα γεγονότα τα απρόσμενα..
να αναταράξουνε τα όσα ο νους σχεδίαζε..τα προβλεπόμενα
που άλλα λειτουργούσανε εποικοδομητικά, άλλα αδιάφορα
κι άμποτες καταστροφικά.
Είναι όμως αναπόφευκτα φορές τα βήματα αυτά καθώς κοινωνική οντότητα λογίζεσαι
κι αποφασίζεις να συλλειτουργήσεις σε ένα σύνολο..κομμάτι του να γίνεις.
Υπάρχουν γνωριμίες μες στο πέρασμα του χρόνου που σε ανατροφοδοτούν
στιγμές σε υπερτροφοδοτούν..κάποτε σε υποτροφοδοτούν και λειτουργούνε τοξικά..
κι έρχεται η ώρα σου η κρίσιμη..των αποφάσεων η ώρα.
αποφασίζεις να χαράξεις τα βήματα του χορού σου πιο επιλεκτικά.. αποφασιστικά
αποκομμένα από παραχωρήσεις σε πεπατημένα οδηγήματα χορευτικών σχολών...
Η λογική απόλυτη..τα περιθώρια παριόντων των ετών στενεύουνε πιεστικά..και όμως..
ανάμεσα σε συνθήκες άκρως θλιβερές.. μπορεί να παρουσιαστεί το μαγικόν ερέθισμα
που θα σε κάνει να σκεφτείς να ξαναδείς απ' την αρχή της ζωής το μακρινό σου το ταξίδι....
Χωρίς λόγια περιττά, χωρίς δεσμεύσεις και συμβάσεις ...έτσι απλά..ταξίδι άγνωρης..
ίσως μαγευτικής διαδρομής ...χωρίς αναλύσεις ..χωρίς τον παράγοντα του αύριο
και της μακράς προοπτικής..που ποιος ξέρει τάχα και το αύριο αν υπάρξει ?
Γι αυτό..κι αν δεν υπάρχει το αβέβαιον το αύριο, μην επιτρέψεις να χαρακωθεί
το ζωντανόν σου τώρα ...Εις το καρνάγιο σου το παλαιόν τη βάρκα με τα δίχτυα σου
να αράζεις..σ' ένα γαλάζιο λιμανάκι πέρα απ' των οριζόντων τις γραμμές..
να μοιάζει στον ορίζοντα εκείνον της ψυχής σου.
Οι άνθρωποι είναι απρόβλεπτοι..να μην τους εφοβάσαι..
σ' εκπλήσσουν αναπάντεχα..ως το τέλος της Ιθάκης σου..
σε ταξιδεύουν εις του σύμπαντος το χάος μαγικά.
στην κολυμβήθρα σου στου Purgatorium την αντανάκλασιν
την θέωσιν των ψυχών μ' ευλάβεια γονυπετής ν' αποζητάς
σ' ουράνιους Παραδείσους λυτρωμένες να βαδίζουν.
⫷ σ' ένα καρνάγιο απ' τα παλιά⫸ - Δοκίμιον Λυρικόν - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
''purgatorium'' = καθαρτήριο
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου