# ένα πυροφάνι#

 

 

 

 Θα τη θυμάμαι πάντα εκείνη τη στιγμή
τότες που αγωνίζομουν
σπουδάζοντας το φως
τότες που έψαχνα τη μέσα μου Άνοιξη να βρω
γεννήθηκα με ένα πυροφάνι ταπεινό
σαν του ψαρά......
για να φωτίζω της ψυχής μου τη σπηλιά
και δε μου πρέπει διόλου να παραδοξολογώ
γιατί απ' το ελάχιστο φτάνω
στον τελικό προορισμό
ίσως να συναντήσω εκεί
τα φωτεινά, τα διάφανα νερά
ίσως προκάνω για να βυθιστώ
στις στέρνες της ψυχής μου.

 # ένα πυροφάνι # - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,