Και ναι! ενεκρίθη. Θα εκδίδετο . Έμελλε να το δω στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και να χαίρομαι που θα το επέλεγαν αναγνώστες.Ακολούθησαν κι άλλα βιβλία και ήταν μεγάλη τιμή να έχεις αναγνώστες και κριτικά σχόλια από αγνώστους κριτικούς βιβλίων ,που δημοσίευαν τις κριτικές τους είτε στον ημερήσιο τύπο ή σε έγκριτα λογοτεχνικά περιοδικά. Συνεργάστηκα μαζί τους με πολλά απ αυτά.
Κύλησε ο καιρός.Είχα φθάσει στο έκτο μου βιβλίο και ήλθα σε επαφή με τον εκδότη.
-Άλλαξε το σύστημα ,μου είπε .
-Δηλαδή; ρώτησα
-Τώρα πληρώνεις και κυκλοφορείς ο,τι θέλεις.
Έμεινα άφωνη ...Όταν λες ο,τι θέλω, τι εννοείς ακριβώς; τόλμησα να ρωτήσω.
Αυτό ακριβώς που λέω.,ήλθε η απάντηση.
-Ακόμη και αρνάκι άσπρο και παχύ; ξαναρώτησα.
-Αφού πληρώνει ο "δημιουργός" τα έξοδα, το περιεχόμενο αυτόν αφορά, είναι απλό.
Έσφιξα πάνω μου το δακτυλογραφημένο μου κείμενο, καλημέρισα και απήλθα λέγοντά του ο,τι θα επικοινωνούσαμε.
Δεν υπήρχε λόγος όμως πια κι έτσι δεν επικοινώνησα ποτέ ξανά με κανέναν εκδότη κι ας φύτρωναν οι εκδοτικοί οίκοι σαν μανιτάρια.
Άλλα ήθη χαμένες ηθικές και η αδηφάγα ανάγκη της προβολής όλο και γιγάντωνε.Δούλευα ακόμη στην εφημερίδα και παρακολουθούσα από κοντά τα τεκταινόμενα.
Τώρα πια, θεωρώ ο,τι τίποτα δεν θυμίζει την ομορφιά ,την καθαρότητα και την εμπιστοσύνη λίγων δεκαετιών πίσω.Σήμερα οι εκδότες δεν προωθούν.Γιατί άλλως τε; Μια βόλτα στα βιβλιοπωλεία αρκεί να σε βεβαιώσει για το "σκουπιδομάνι " που κυκλοφορεί...
Έτσι εφευρέθηκαν οι "βιβλιοπαρουσιάσεις" ... Κοινωνικές συνάξεις γεμάτες επίπλαστο καθωσπρεπισμό, ύφος διανοουμενίστικο ,περισπούδαστοι όλοι σε μια κακοστημένη παράσταση.
Ο "δημιουργός" άλλοτε με έπαρση, άλλοτε δήθεν ταπεινός, σε ενοικιαζόμενες αίθουσες συνήθως, συνοδευόμενος από φίλους ομιλητές που θα υμνήσουν έργο και δημιουργό. Οι καλεσμένοι αναλόγως των γνωριμιών και των κυκλωμάτων , άλλοτε λίγοι άλλοτε πολλοί.Ορισμένοι εκστασιάζονται με τους επαίνους και τις βαθυστόχαστες αναλύσεις, άλλοι πλήττουν θανάσιμα και παρακολουθούν γύρω με περιέργεια και ρουφούν εικόνες να έχουν στα πηγαδάκια να πουν....
Τέλος φθάνουν και στο προκείμενο. Την πολυπόθητη αγορά με την αφιέρωση του συγγράψαντος. Κανένας δεν θυμάται πως το βιβλίο το επιλέγεις εσύ κι όχι αυτό εσένα. Όλα ντυμένα με ιλουστρασιόν. Κι αυτή η μοντέρνα επαιτεία ακόμη, η ντυμένη με ψευδή αξιοπρέπεια-ως όλα τα δήθεν- .
Απέχω με συνείδηση απ όλα αυτά ,γιατί γνωρίζω πως και πόσο , απεμπολίζει το χειροκρότημα τη Σκέψη..... πόσο μάλλον όλα αυτά....
