''Στις στράτες τις απόμερες''

by  Felix Mas

Στις στράτες τις απόμερες  μονάχη μου..
στων διαμαντιών τα όρη..
να σεργιανίζω αγαπώ..να τις περιδιαβαίνω..
εκεί που οι πραματευτάδες σιωπούν..
παύουν να διαλαλούν για την πραμάτεια τους..
δε σου πωλούν σκληρά λιθάρια τους..
σε διαμαντιών να μοιάζουνε
πέτρες σε δαχτυλίδια..
Κι αν είμαι τυχερή στις εκδρομές..
σκύβω..συλλέγω τα πετράδια τα αληθινά..
στη σκόνη τους κρυμμένα..τυλιγμένα..
Είναι φορές που σκέφτομαι..
πως τα διαμάντια που κοσμούν..
δεν κατοικούν..
βιτρίνες κακεκτύπως δεν στολίζουν..
Ανασκαφέας να γίνεσαι..
του τυμβωρύχου τη στολή να τη φορείς..
μονάχα σαν θα συναντάς αληθινούς..
 στα όρη εκσκαφείς των αοράτων..
ληστής να γίνεσαι δεινός..να κλέβεις
τα διαμάντια της ψυχής τους...
Αγαπημένα μονοπάτια μου απόμερα
μεταφραστές του χρόνου μου..
αργόσυρτα απάνω σας τα βήματα..
αθόρυβα..στα σιωπηλά..
να σέρνω..να πατώ σας..
τα χνάρια σας να ψηλαφώ... 
 πολύτιμα πετράδια καρτερώντας...

 ''Στις στράτες τις απόμερες'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
.............................................................................................................