Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα - της Άλκης Ζέη

"Ανεβαίνω στο τρένο με τον χωροφύλακα. Κηφισιά-Αθήνα. Είκοσι λεπτά διαδρομή. Ατέλειωτο ταξίδι. Το ήξερα πως θα με πιάνανε.
— Και την αρραβωνιαστικιά μου τη λένε Δάφνη, κάνει ο χωροφύλακας κοιτάζοντας την ταυτότητά μου. Μικρή κοπέλα, τι πας και μπλέκεις; Έχεις αρραβωνιαστικό;
Δεν απαντάω. Γνέφω κάτι αόριστο με το κεφάλι. Έχω ακόμα την παλιά μου ταυτότητα. Δεν την άλλαξα όταν παντρεύτηκα με τον Αχιλλέα. 

Παντρεύτηκα! Ένα κορίτσι παντρεύεται με φούστα και πουλόβερ. Χωρίς κουφέτα και λουλούδια. Χωρίς καλεσμένους και νυφικό κρεβάτι. Ο Αχιλλέας φεύγει την ίδια μέρα. Αντάρτης, κάπου στο βουνό. Αντάρτης! Χωρίς να είναι πια πόλεμος, ούτε Κατοχή. Αντάρτης! Όταν σ’ όλους τους τόπους άρχιζε μια καινούργια ζωή. «Σ’ ένα χρόνο θα έχουμε μπει στην Αθήνα.» Είχε σιγουριά η φωνή του. «Το είπε ο Αχιλλέας.» «Μείνε γι’ απόψε», παρακαλούσα. Δεν γινότανε. Όλα είχανε κανονιστεί με το δευτερόλεπτο. 

Ο πρώτος σύνδεσμος, ο δεύτερος... Εγώ όμως το ’θελα πολύ ένα μεγάλο νυφικό κρεβάτι. Ένα διπλό κρεβάτι με σιδερένιο τσέρκι για την κουνουπιέρα, σαν κι αυτό που είχαμε στο σπίτι του παππού στο νησί. Κουβέρτες άσπρες, πλεγμένες με το κροσεδάκι, μεγάλες στενόμακρες μαξιλάρες. Το θέλω το νυφικό κρεβάτι. Χωρίς βιασύνη από το ένα ραντεβού στο άλλο. Χωρίς φόβο. 

Μια ολόκληρη νύχτα. Η δικιά μου νύχτα που δεν θα ’ρθει ποτέ. Να ξυπνώ και να βλέπω πλάι μου στο μαξιλάρι τα σμιχτά καστανόξανθα φρύδια. Κι έξω, ούτε Γερμανοί ούτε χαφιέδες ούτε όλμοι ούτε σφαίρες.
Δεν έχω περάσει ποτέ μου μια ολόκληρη νύχτα με άντρα. Με τον Αχιλλέα. Γιατί άλλος άντρας δεν υπάρχει κι ούτε θα υπάρξει ποτέ. Όσος καιρός κι αν περάσει.
Η Αρραβωνιαστικιά Του Αχιλλέα - Άλκη Ζέη ( απόσπασμα )
..............................................................................................................

Κάποια βιβλία σου γεννούν το ενδιαφέρον να τα διαβάσεις και μια άλλη δεύτερη φορά μετά από χρόνια..μια άλλη ματιά..καθώς η ωριμότητα είναι σύμμαχός μας..Και ναι..ήμουνα νια..μόλις είχα γεννήσει το κοριτσάκι μου ..ήταν που επετράπη να κυκλοφορήσει το σπουδαίο αυτό βιβλίο στην Ελλάδα..για την ''Αρραβωνιστικιά του Αχιλλέα '' σας μιλώ το 1987..Το διάβασα τότε ρουφώντας τις σελίδες του..με το ίδιο πάθος και τώρα που  είμαι πια  μεγάλη...

Διάλεξα ένα απόσπασμα που αφορά περισσότερο στο ''ανθρώπινο'' κομμάτι..και τη στέρηση και τα ψυχικά ''δεινά'' που επιφέρουν συχνά οι ιδεολογίες..και οι εμφύλιοι πόλεμοι και η φαγομάρα των λαών..Ένα βιβλίο όχι ιστορικό..μα μιλάει για την ιστορία ανάμεσα στο μύθο και την αλήθεια της ίδιας της ζωής της συγγραφέως..της αγαπημένης σε μένα προσωπικά Άλκης Ζέη. 

Σπουδαίο λογοτεχνικό ανάγνωσμα..ίσως και πολιτικό δοκίμιο..που βάζει σε σκέψη και σήμερα..για τις μέρες τις δύσκολες..και τις αγκυλώσεις των ιδεολογιών.. Kι όπως είχε πει και η ίδια η συγγραφέας''εμείς δεν προλάβαμε να ζήσουμε από το '40 - 70..Κατοχή..Εμφύλιος..Δικτατορία..Πετράδι πετράδι συνθέτει το ψηφιδωτό της σημαντικότερης τριακονταετίας (’40-’70) της Ελλάδας, ξύνοντας παλιές και νεότερες πληγές που άφησαν ανεξίτηλα σημάδια σε ψυχές και σώματα.

'' Να ένας ''προβληματισμός'' για την αξία της ζωής..να ένας προβληματισμός για το ''φευγιό'' των νέων απ' τον τόπο που τους γέννησε..πάλι για άλλους λόγους..πάντα υπάρχουν λόγοι στην πατρίδα μας..που ''διώχνει'' τα παιδιά της..να ένα ''σπουδαίο'' δώρο που μπορείτε να κάνετε στους  αγαπημένους σας φίλους..καθώς Καλοκαιράκι  έρχεται σιγά- σιγά...κι ο χρόνος θα μας περισσεύει..

ΓΙΑΤΙ..κάθε γεννιά...περνάει τα δικά της ''λούκια''...και κάθε γενιά πρέπει να γαλουχείται με αλήθειες και συμπεράσματα..χωρίς παρωπίδες..χωρίς φόβο και στενότητα αντιλήψεων..σκεπτόμενη και αναλογιζόμενη την ιστορία που επαναλαμβάνεται..γιατί η ζωή είναι ωραία και δεν πρέπει να χαραμίζεται !!!

η φίλη σας Σοφία 
..............................................................................................................