Θα ''συλλαβίσω'' όπως κάθε απόβραδο..ό,τι αγκάλιασα από το χάραμα..ό,τι με πόνεσε..με πλήγωσε..μου χαμογέλασε..θα ''συλλαβίσω''την ασχήμια και την ομορφιά..όση χωράει μέσα σε λέξεις..θα συλλαβίσω εκείνες τις φωνές που χάϊδεψαν τ' αυτιά μου..
Τις λέξεις μου θα τις στολίσω για άλλη μια φορά..θα τις κεντήσω καλλιγραφικά..μήπως και σώσω την ''ψυχή'' τους..μήπως κι εγώ μαζί μ' αυτές τολμήσω και σωθώ...Θα ζωγραφίσω με πινέλλα ολοκαίνουρια..λέξεις με χρώματα Άνοιξης να μοιάζουν..στιχάκια που αγκαλιάζουνε τα συναισθήματα..μήπως τα μάτια μου αντέξουν να κοιτούν..Βάρυνε ο κόσμος πα στα βλέφαρα..έκρυψε λες τα δειλινά..τα πορφυρά τα χρώματα θέλει κατόπι να τα πάρεις..απ' την αρχή ..στις χούφτες σου τις αδειανές μέσα για να τα κρύψεις.. τα χέρια να τα απλώσεις σαν δε φοβηθείς..να κόψεις..να μυρίσεις το φλισκούνι κι άγρια μέντα..
Τελειώνει τούτη η Άνοιξη..είχε τα χρώματα πολλά..θαρρείς και δεν
προλάβανε οι άνθρωποι..τα ρούχα τα χρωματιστά.. στον ήλιο να απλώσουν..Λερά τα σύρματα και οι απλώστρες μες στους κάμπους της μικρής μας της ζωής..χέρι δε βρέθηκε να γίνει γυαλιστής..να καθαρίσει και τη σκόνη αυτή.. που απλώθηκε στις πόλεις..στις ψυχές ..Μα εγώ μαζεύτηκα..συνήθειο κάθε σούρουπο το'χω από παιδί..να χουχουλιάζω στου μυαλού..στης ''κατακόμβης''μου τη σκέψη..θα ονειρευτώ για άλλη μια φορά..ποιός ξέρει ίσως να 'ναι εις μάτην .. μα θα ονειρευτώ ξανά μιαν Άνοιξη..προσμένοντας αλλιώτικη.. ολοκαίνουρια να μοιάζει..
και συλλαβίζοντας.. - Σοφία Θεοδοσιάδη
.............................................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου