βόλτα θα βγω..μ' εκείνο το ''παιδί''...- της Σοφίας Θεοδοσιάδη.

 

 

 

 

 

 

.

 

 

 

.....βόλτα θα βγω..μ' εκείνο το ''παιδί''

Θέλω να βγάλω βόλτα εκείνο το ''παιδί''..να πάρω το ποδήλατο των παιδικών μου χρόνων..να βγω ξανά στις εξοχές..στο ξέφωτο να αράξω...Να με κυκλώσουνε οι μυρωδιές..απ' τα περβόλια τα ψηλά ψηλά ..εκείνα της ψυχής μου..και να διασχίσω κήπους όμορφους..με τις λεβάντες να χαϊδεύουνε της μύτης μου την αίσθηση..να γεύομαι και να χορταίνω εγώ..της μυρωδιάς..την ''πείνα''.

Θέλω να βγω με δύναμη..τις ορθοπεταλιές μου να μετρώ.. και πάντοτε στο μέτρημα..περίσσιες να τις βγάζω..με αφετηρία.. χωρίς σταθμούς να είναι μίζεροι..και με προορισμό.. ένα μοναχά μικρό κι απόμερο σταθμό ζητώ να δω να γράφει:
<< γέλιο πωλείται εδώ >>..

Βαρέθηκα να εξηγώ τα όμορφα..σ' αυτούς που φύτεψαν μες στα λιβάδια τους τα δέντρα της ''ασχήμιας''..Δεν βγαίνουνε περίπατο με μένανε όσοι φορτώνονται δισάκι τους τη γκρίζα σκοτεινιά.. που καταιγίδες ''μαγνητίζουν'' να 'ρθουνε στου κόσμου τ' αλωνάκια..

Δεν καρτερώ από δέντρα στέρφα να καρπίσουνε..παρά στα δέντρα που γεννούν καρπούς..πάντοτε τριγυρνώ..κι έχουνε φύλλα πλούσια ..στον ίσκιο τους να κάτσω...Μέθεξη της ζωής.. συνάντηση ψυχών.. να συναντήσω μες στη βόλτα μου με το ''παιδί''..πα στο ποδήλατο ζητώ..στιγμών.. και ονείρων φευγαλέων που δεν ακουμπήθηκαν.. κορμιά που γίναν ένα σε μια ένωση μαγείας της στιγμής..έρωτες που απογειώθηκαν..όλα ..μα όλα μεθεξη..μέθεξη μίας ζωής..ζωής που ''λούστηκε'' αστέρια όταν ''έβρεχε'' ο ουρανός τις νύχτες..
με ένα ποδήλατο μικρό..μα στολισμένο στο καλάθι του..με αρωματικά λογιών - λογιών..να με κυκλώνουνε τα πρωινά αυτά τα Ανοιξιάτικα..όταν η ψυχή αποζητά..σεργιάνι εκεί.. μες στην πανήγυρη της φύσης να με βγάνει.....

''βόλτα θα βγω..μ' εκείνο το ''παιδί'' - Δοκίμιον Λυρικόν - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
.......................................................................................................