Ιχνηλατώντας τον ''αμάραντο''..εκείνον της καρδιάς μου - της Σοφίας Θεοδοσιάδη.

Φωτο: Φανή Ορφανίδου - η μάνα μου

Σ' ένα λεπτό ριζόχαρτο..ιχνηλατώντας τις εικόνες της μορφής και της ζωής σου..να αγγίξω προσπαθώ ..σ' εκείνη τη μορφή σου τη νεανική.. σ'εκείνη να σταθώ.. που σαν το αποτύπωμα..στάμπα ανεξίτηλη της νιότης σου και μέσα μου ..ακόμα παραμένει.. Τώρα ''βασίλεψες''..που λέμε στο χωριό..δίνεις τη μάχη σου..εκεί στο μετερίζι σου..με τον αδυσώπητο το χρόνο...μα θα 'θελα..για άλλη μια φορά ..που είσαι ακόμα εδώ ανάμεσά μας..μια ''ζωγραφιά'' από λέξεις να σου στείλω λατρεμένη μου κι εγώ..καθώς που λεν' τις μάνες όλες της Γης σήμερα τις γιορτάζουν..Θαρρείς και υπάρχει μέρα εδώ ..που τα 'χατες και να μην τις γιορτάζουνε..και πως τις εξεχνούνε και ποτές.. 

Εκείνη η λεπτή σου η φωνή..εκείνο το τραγούδι σου ..που μέσα μου ''έγραψε'' λες και ήταν και είναι σε ακριβό ''βινύλλιο''... γραμμένη ..Παιδούλα εκεί μέσα στη σάλα τη μεγάλη του σπιτιού..με τα χρωματιστά μπορντώ της εποχής πλακάκια..να αραδιάζω τον καπνό..και να χαϊδεύει τα αυτιά μου σαν μια άρια..ετούτο το υπέροχο δημοτικό..παραδοσιακό τραγούδι σου 
<< για ιδέστε τον αμάραντο..σε τι βουνό φυτρώνει καλέ>>...Τι μελωδία θεϊκή..τι όμορφη ..και τι γλυκειά η αλάθευτη  φωνή σου..

Κι εγώ ..που ήμουνα κόρη μικρή..να πλάθω μύθους στο κεφάλι μου..και να με ταξιδεύω..Να ονειρεύομαι πως κάτι ''σπάνιο''..κάτι μοναδικό..κάτι άπιαστο πως είναι ο αμάραντος..και να αγωνιώ..να θέλω να του μοιάσω..Και να φυτρώνω και στα ''δύσβατα'' στις πέτρες..στα λιθάρια..Εκεί που όλα μαραίνονται..να ''κλέβω'' λίγη απ' τη δροσιά της ''υπόγειας'' και της κρυφής μου της ''πηγής''.. να ξαναζωντανεύω...

Ύμνος της ζωής μου λες και στάθηκε αυτός...το τραγούδι σου  μάνα μου..ετούτο το τραγούδι..εκεί μέσα στον κάματο..εκεί μές στο μεράκι σου για τη  ζωή....ύμνος για μένα '' Βυζαντινός'' θαρρείς μου μοιάζει..Λίγες οι γνώσεις μου οι μουσικές..με ένα μικρό ακκορντεόν πορεύτηκα και λίγες νότες βυζαντινές απ' τη σχολή μου εδιδάξαν...Μα δασκάλα μεγάλη ήσουν μέσα μου μάνα μου...εσύ ''αγέρωχη'' χωριατοπούλα μου....μου έμαθες..με δίδαξες..να ψάχνω ..και να ακούω τις ποιοτικές τις μουσικές..και να ανεβαίνω ''σκάλες'' μέσα μου και γύρω μου και εντός μου..  Αλήθεια μάνα..να ξερες..αχ να 'μουν κοντά σου πάλι σήμερα..και να σου ψιθυρίσω στο αυτί..πόσα ..μα πόσα σου χρωστάω..

Ποτέ θαρρώ να σου ''εξοφλήσω'' το  χρέος τούτο δε θα μπορέσω σε τούτη τη ζωή όσο ζω..γιατί εσύ.. εκείνον τον αμάραντο μου φύτεψες στα στήθια..Έγινα ένα με αυτόν..κι ακόμα η δική σου η φωνή μου τραγουδάει..κάθε που ο ''αμάραντος'' πέφτει σε έτη δίσεχτα..και ανομβρία τις  ζωές μας κατακλύζει.. Πόσο μικρή η λέξη ευχαριστώ..πως να ιχνηλατήσω εγώ τόσο μικρή..τα λιβάδια απ' τους αμάραντους που εφύτεψες εντός μου ? Πάντα θα στέκεις μέσα μου αγέρωχα..ένας ''αμάραντος''...ένας αμάραντος σηματοδότης......
Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη..
............................................................................................................. 
 Ύμνος της ζωής μου αυτός...της μάνας μου το τραγούδι..εκεί μέσα στον κάματο..εκεί μες στο μεράκι της για ζωή....ύμνος για μένα '' Βυζαντινός'' θαρρείς μου μοιάζει..όσο για την κ. Γαδέδη..τι να πω...πλούσιο βιογραφικό..απέραντα ονόματα συνεργασίας της..ως σολίστας στο φλάουτο..στις μεγαλύτερες ορχήστρες..συνεργάστηκε με το Χατζιδάκι..εντός και εκτός συνόρων..μια σεμνή..ταπεινή..χωρίς κραυγές..χωρίς φανφάρες.. αξία στη μουσική..ρυθμός σοβαρός..και γνήσια φωνή.   
Μια μουσική αλλιώτικη..μια μουσική και ''όργανα'' ..αυτό το σόλο φλάουτο.. που τόσο μοναδικά παίζει η σοβαρή αυτή κυρία της μουσικής..που  σε ανασταίνει.!!!... και που όλα αυτά.. μαζί με την αφτιασίδωτη λυρική της φωνή σε ανεβάζουν στα ουράνια !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ευχαριστώ κ. Γαδέδη !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Παραδοσιακό - ΓΙΑ ΙΔΕΣΤΕ ΤΟΝ ΑΜΑΡΑΝΤΟ - Στέλλα Γαδέδη

............................................................................................................