Πόσα κοχύλια αλήθεια δεν ξεβράστηκαν σε ερημωμένες Χεμωνιάτικα..ανεμοδαρμένες αμμουδιές κι ακρογιαλιές..Σηκώθηκε ψηλά ο ήλιος στο στερέωμα..τα σύννεφα για να τον κρύψουν όσο κι αν το πασχίζουνε τώρα δεν το μπορούν..Πάλι Θεέ μου πήρε απ' την αρχή..για να Καλοκαιριάζει.. σε τούτο το αλωνάκι το μικρό.. Χέρια θα σκύψουνε..και μάτια θα διαλέξουνε κοχύλια να μαζέψουν ..σαν διψασμένα από καιρό..''θιασώτες του ονείρου''...!!! Πόσα ταξίδια απ' τα ''βαθιά'' δεν κάνανε ετούτα εδώ τα όστρακα να φτάσουν ως εδώ.
Πόσα τραγούδια που βουίζουνε μες στο λαβύρινθο εκείνου του μπουρού..πόσα τραγούδια που ταξίδεψαν απ' τα βαθιά..μιας όμορφης Γοργόνας..που χρόνια τώρα ψάχνει στο ''βυθό''..για να βρει το δικό της ''βασιλιά''..Πόσες αλήθεια οι φορές που εκινδύνεψαν.. που δεν ''καταβροχθίσθηκαν''..καθώς είναι γνωστό..πως πάντα το μεγάλο είν' το ψάρι που το τρώει το μικρό..και χρίζεται αρχηγός..
Τώρα ο ήλιος πάλι ανέβηκε ψηλά..θα ''κάψει'' θα φωτίσει..εκείνο εκεί που για άλλους μοιάζει ασήμαντο κοχύλι ενός βυθού..μα είν' το ασημένιο το κοχύλι μου αυτό..θα ψάξω ..ίσως για άλλη μια φορά να γελαστώ..μα εγώ επίμονα θα σκύψω και θα αφουγκραστώ. ..γιατί εκείνο το τραγούδι που μου κουβαλά..είν' της Γοργόνας μου..που χρόνια τώρα αναζητώ..στο βάθος της απουσίας μέσα μου.. εκείνο της ψυχής σου...Γιατί..είναι μαγικός ο βυθός του έρωτα..''κάθετο μακροβούτι'' ...Δεν το φοβάται το βαθύ γαλάζιο του ..μοιάζει να είν' ανεξερεύνητος..ο κόσμος εκεί κάτω..............
Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη
..............................................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου