''χαράς παραγάδι''.......

Bαδίζοντας στα χρόνια μου..
μολύβι πήρα και χαρτί..
στο τρέμουλο του καντηλιού..
να καταγράψω τις χαρούμενες στιγμές..
προσάναμμα στις λύπες να τις κάμω..
τα παραγάδια μου να θυμηθώ..
μέσα στο δάσος μου το σκοτεινό...
πυγολαμπίδες μέσα στην απόχη μου..
στο κάρινο συρτάρι φυλαγμένες..
αναλαμπές φωτός εντός μου να γευτώ..
αγνωστικίστρια  δηλώνω της απόλυτης χαράς..
στο αέναο κυνήγι της ..
ψάχνω..ερευνώ..αναλογίζομαι 
πωλείται τάχα ή αγοράζεται 
σε μια τιμή μονάχα..
μες στο δικό μας σπιτικό..
ετούτο το υφάδι το χρωματιστό
υφαίνεται ανέκαθεν με μόχθο και με κόπο..
δε μας χαρίστηκε απαρχής ..
η μάνα μας με ίδρωτα εζύμωνε αποβραδίς..
εκείνο το καρβέλι για τη φαμελιά..
μαζί με το καρβέλι της ζωής της..
κεντίδια..υφάδια σταυροβελονιάς..
χαρές και δάκρυα στο κάδρο κρεμασμένες..
Το μάθαμε το μάθημα..
ανάλυση βήμα το βήμα ..
συλλαβή τη συλλαβή..
η αποστήθιση αχρείαστη εστάθη...
κάθε σελίδα ανάλυσης 
και μια γροθιά στ' ασκί..
σκληρή η αρένα της ζωής..
δε συγχωρεί τους αδύναμους..
λιοντάρια θε να πλάθει..
πίκρες τρατάρει η ζωή..δεν της παραπονιέμαι..
μα να..ας βγαίνουν οι πυγολαμπίδες μου 
 κάποτε- κάποτε εκείνες της χαράς στο φως.. 
ας μην ασφυχτιούν καιρό
μες στα συρτάρια της ψυχής μου..
σάμπως θα πεις..
ήταν ποτές ο κόσμος εύκολος
χωρίς φωτιές και βόλια να στοχεύουν..?
μας παραδόθη η σκυτάλη ..στο αγώνισμα..
μια παρακαταθήκη των γονιών..
αγώνισμα επίμονο..κυνήγι της χαράς..
αργά-αργά και βασανιστικά..
πλέκεις το δίχτυ της  μικρής σου της αράχνης..
ο Άνθρωπος εσύ...
αργά- αργά και βασανιστικά..
ωδεύεις στο ταξίδεμα..
ραντίσματος σταγόνων ευτυχίας..

'' χαράς παραγάδι '' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.

...........................................................................................................