''στης ασυγκρότητης το χάνι''.............

Ό,τι δε χώρεσε ο μικρός σου νους..
ό,τι πολύ φοβήθηκες..στης άγνοιας..
στης μίζερης και στης λιγοψυχιάς..
στο αδειανό καλύβι της καρδιάς σου..
πήρες τα όπλα σου που μοιάζανε 
αθώοι κρίνοι ηθικής..σε βάζα
σε υπόγεια μουχλιασμένα..
έκοψες..εμαχαίρωσες..ετρύπησες καρδιές..
εσκέπασες τη γύμνια σου της κεφαλής..
με της σπουδαιοφάνειας  μανδύα..
ευρήκες και ομοίους σου..
παιδαριώδεις χειροκροτητές..
και κάθε που ενύχτωνε..
έβγαινες γύρα εις το χάνι σου.. 
σανό για να ταϊσεις τα..τα ''ζωντανά''
μη τύχει και σωθείς..
ήταν ψηλά για σένα τούτο το κλαρί της ομορφιάς..
σκάλα ψηλή να σκαρφαλώσεις δεν κατείχες..
είχες ξεχάσεις να ψηλώσεις την ψυχή...
μονάχα ολημερίς κι ολονυχτίς..
χαμένη στους διαδρόμους της ασχήμιας σου
ξυπόλητη..γυμνή η ψυχή ετριγυρνούσε..
κουρέλια της εφόραγες καθημερνά..
φουστάνι μοιάζαν ''γύφτισσας''  φλοράλ..
μα την αυθεντικότητα της γύφτισσας
του φουστανιού δεν είχε..
τώρα φτιασιδωμένη..μόνη χαμερπής..
στήνεις ενέδρες..αυτοπαγιδεύεσαι..
τα νύχια μπήγεις..αυτοτραυματίζεσαι..
αποζητάς τις συμμαχίες της απελπισιάς..
περιγελάς..και χαριεντίζεσαι..
πολιτικάντισσα φτηνής μιας αγοράς..
σε αυλοκόλακες..ξερόλες και φανατικούς..
ωχριά  ο λόγος σου αντίταξης ο σοβαρός..
στα κροκοδείλια τα δάκρυα σου
και στα μπιτάκια του ''συρμού''
ζητάς παρηγορία...
ξεκούρδιστο μοιάζεις βιολί..
μιας ασυντόνιστης ορχήστρας..

 '' στης ασυγκρότητης το χάνι'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
............................................................................................................