Η ανεξήγητη η γοητεία των..
π' ασκούν εις την ψυχή μας..
λες κι απ' τα βάθη κουβαλούνε
ιστορίες ανείπωτες..θαμμένες..
τούτη η αναζήτηση..
η αέναη εξευρεύνηση
για κείνο το μοναδικό.
το ένα που προσμένουμε
ολάκερης ζωής δυσεύρετο κοχύλι..
κοχύλια που μας ταξιδεύουνε
σε θάλασσες αληθινές..
μα και του νου τις θάλασσες
της απεραντοσύνης μας
στο σύμπαν το ατελεύτητο..
τούτη την ομορφιά κρατούμε
τούτη την ομορφιά κρατούμε
του ανέλπιστου..
την τοποθέτηση στο χώρο και στο χρόνο..
Τούτη η γοητεία που εντρύφησε εντός..
εις τους θαλάμους μας εις το ρομαντικόν..
είναι στιγμές ..
με κάνει να παραληρώ
την τοποθέτηση στο χώρο και στο χρόνο..
Τούτη η γοητεία που εντρύφησε εντός..
εις τους θαλάμους μας εις το ρομαντικόν..
είναι στιγμές ..
με κάνει να παραληρώ
ακούω των κυμάτων το κρυφό μουρμουρητό
μια άγνωστη λαλιά απ' το βυθό
μου στέλλει μήνυμα ευχετικόν :
''ταξίδεψε σ' αλλοτινούς καιρούς
πάρε τη φαντασία αγκαλιά
χτίσε δική σου απανεμιά
μια θάλασσα καταδική σου μοναχά..
γέμιζε με γαλαζοπράσινα νερά..
πλάσε βυθούς μοναδικούς
ως άλλος πια μικρός Θεός..
πλάσε βυθούς μοναδικούς
ως άλλος πια μικρός Θεός..
το σπάνιο κοχύλι σου
να ψάξεις να το έβρεις''.
Και σαν εγεύθης την αλμύρα των καιρών
σε μαγεμένους εβούτηξες βυθούς
έπαψες πια να το αναζητάς..να λαχταράς
το θάμα ήταν δίπλα σου
παράξενο κοχύλι η αγάπη του
το αλίευσες στα μάτια τα μελιά του.
⫷ για ένα δυσεύρετο κοχύλι ⫸ - Σοφίας Θεοδοσιάδη...13/8/2019..
.......................................................................................................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου