⫷ κείνη του Αυγούστου η βραδιά ⫸

φωτο : από το διαδίκτυο

Κείνη του Αυγούστου η βραδιά
απόμεινε στη μνήμη χαραγμένη

ήταν θαρρώ εκεί που με εσίμωσες..

στο βράχι μου τ' απόμερο ενύχτωνα
μάγισσα στ' ακρογιάλι..
κάτω από το γιοφύρι τ' αψηλό

γλυκύ μου της καρδιάς μου παραγάδι
αυγή εσύ στη δύση εγώ
γλυκά απαντηθήκαν εις το φέγγος οι ματιές

μάρτυρας το φεγγάρι..
περνάγαν τα καράβια στ' ανοιχτά
εγλίστραε και η ζωή μου..
τα λόγια ήσαν περιττά
εφτερουγίσαν οι καρδιές..
ανάμεσα στο πρόσκαιρο και
στο αιώνιο κρεμασμένη το συμπαντικό
με εγχάραχτα σημάδια στο κορμί
στον κήπο σου επερπάτησα 
γιάτρεψα την ψυχή μου..
έθαψα στη γωνιά τους σκελετούς
εις τη φενάκη της νεότης σου αφέθηκα
αυτή η σταγόνα της ζωής
χρυσή βροχή στην προκυμαία μου
εξέπλυνε.. 
το γκρίζο της ξεπλένει απ΄την ψυχή μου..

 
⫷ κείνη του Αυγούστου η βραδιά ⫸ - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,