''λυγμός στη Βηρυτός''

φωτο: από το διαδίκτυο

Κι αν με ρωτήσεις να σου πω..ποιό απ' όλα με λυγάει 

είναι εκείνος ο λυγμός..που δεν κατόρθωσα στο διάβα μου 

τον κόσμο για να φτιάξω στα σημεία..
μοιάζω στα μάτια σου ρομαντική..αιθεροβάμων σου φαντάζω 

να υψώσω ανάστημα εγώ η κουκίδα η μικρή 

στο χάρτη που τον κόσμο διαφεντεύει
μα ο σπαραγμός του θάνατου..πάντα με ξεπερνάει
βγαίνω απ' το σύμπαν μου εις τις καταστροφές
και περπατώ στο χάος..φοβούμαι..κλυδωνίζομαι
ανεξήγητα του κόσμου τα μελλούμενα με καίνε..
στης μεταμέλειας το στρατί..τα κροκοδείλια δάκρυα
υποκρισίας ποταμός..λίμνη Αχερουσία..
Σ' ένα μονόλογο δραματικό..μηνύματα λανθάνοντα:
Ποιός τάχα μπόρεσε ποτές..
χωρίς το δέντρο της ελπίδας του να ζήσει
ποιός άντεξε στον ήλιο να σταθεί χωρίς κλαδιά και φύλλα?
Είναι σκληρή η ζωή..αμείλικτη..στο κάδρο της
εικόνες άγριες του θανάτου ζωγραφίζει
σαν καταστρέφεις τους ανθρώπους..τα παιδιά
άπειρες καταστρέφεις πιθανότητες..ταλέντα καταστρέφεις..
είναι φορές που οι λεγεώνες του σκότους ρίχνουνε σκιές
μα αήττητο το φίλτρο της ζωής..μείγμα εκρηκτικό
σβήνει..νικά τα χνάρια του του θάνατου..γιατρεύει τις πληγές.

''λυγμός στη Βηρυτός'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,