# ανάερος στραφταλισμός #

φωτο : Σοφίας Θεοδοσιάδη

Κι εκοίταξα ανάερα εστραφταλίζαν τα νερά

λαμπύριζαν τα κύματα

ωσάν πυγολαμπίδες

στους όρμους τους απόκρυφους

π' απλώνονταν στα μάτια μου αναπάντεχα

 καθώς εταξιδεύαν τα στιχάκια μου

 κι εγίνονταν τα λόγια μου τραγούδι

 κι εσκόρπααν οι νότες του στα απόμακρα π ' επέρνααν

 καράβια του Ιονίου

ο μπάτης έρχονταν απ' τα βαθιά

ετραγούδαε μαζί μ' εμέ κι αυτός

και έφερνε τα λόγια σου τ' απόκοσμα

μέσα απ' τους καλαμιώνες.

Εκοίταα στο πέλαο

και αναστέναζα βαριά

σαν φύσημα ερχόντουσαν ετούτες οι φωνές

αναρωτήθηκα  με μιας

αν ήτανε αποκυήματα της φαντασίας μου

για τάχα της ψυχής σου τα σημάδια

ένα αεράκι με εχάιδεψε στα μάγουλα

κι ευθύς το ονείρεμα το πρωινό

από τα μάτια μου εχάθη.

# ανάερος  στραφταλισμός #

Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,