# αντίο αύρες μου θαλασσινές #

Αντίο αύρες μου θαλασσινές της Αχαϊας
περβόλια του Αυγούστου μου μ' αλμύρα ποτισμένα
υπήρξα άραγες ποτές 

 στις ακροθαλασσιές που ανεμίσατε
"για" στάθηκα αόρατο ένα αερικό
της θάλασσας σπασμένο ένα κοχύλι
που το χαιδεύαν..το ξεβράζαν απαλά
τα μαϊστράλια του πελάου
κατοίκησα ποτές εις τους λειμώνες σας
χαϊδέψατε ..δροσίσατε τα φυλλοκάρδια της ψυχής μου?

Μη λυπηθείς φευγάτη μου καρδιά
που οι αύρες σου λικνίσαν το μαντήλι
τι κι αν κονσέρτο πένθιμο
και άλλοτες γιορταστικό επαιανίσανε στ'ακάλεστα
τι κι αν μαντήλι αποχαιρετισμού
λαλέματα σου μήνυαν φευγιό
δροσιά εγεύθης στο κορμί..
του δέρματος η μνήμη ενθυμείται..

γέννημα θρέμμα ενός βυθού
μια ιαχή απ’ τα πέλαα
ο τελευταίος ήλιος του Αύγουστου
μια βουβή αγιότητα
κι οι αύρες σου επιστρέφουνε
παντοτινά στην αγκαλιά σου.

# αντίο αύρες μου θαλασσινές # - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,