 |
| φωτο : από το διαδίκτυο |
Κι ήταν μια νύχτα ανάστερη..βαριά
μ' ένα αλλόκοτο χλωμό φεγγάρι
κανένα φως..την πλάση δεν εφώτιζε
μονάχα ακούγονταν η λύσσα του βοριά...
μέσα απ' τις γρίλλιες
έμπαιναν αθόρυβα οι σκιες...
η λάμπα έφεγγε αμυδρά
και με σιμώναν τρυφερά
μια νύχτα υποβλητικιά
εκυβερνούσαν οι σκιες
και μ' έφτανε ο αχός του τραγουδιού μας
σε ονείρατα επιστροφής
εις τις μοναχικές του δειλινού διαδρομές
στο σεληνόφως το χλωμόν
ετρύγαε τον πόνον τον αψύ
τούτος ο προαιώνιος χορός
το μωβ της τζακαράντα εις την κάμαρη..
κι οι σεντεφένιες οι σκιες
στα άσπρα μου μαλλιά
πόσο με παρασέρνανε
στο ονείρεμα της νιότης μου
εις ελιξήριον μπάρκο..
σίμωσε κόρη λυγερή
βαμμένη με τα χρώματα
μιας εποχής ηδονικής
που εδιάβηκε και μ' άφησε μονάχη.
έλα μαζί μου μια νυχτιά
στο σεληνόφως του Έρωτα
εκεί ν' ανταμωθούμε
ιέρεια σεπτή της ηδονής
κόρη της νύχτας θαλερή
έλα μία ύστερη φορά
ίανε το κορμί μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου