⫷ταξιδεύοντας στο χρόνο⫸

Και ταξιδεύοντας..
συνεπαρμένη εις του χρόνου τις αιώρες τραμπαλίζονταν
στης αναπόφευκτης φθοράς του χρόνου επαραδίνονταν
κι η ρήση μύθου πανάρχαιου εξέφταε στις παρυφές
πως θα ν' ο νέος χρόνος κάλλιστος..μειδιών..ελπιδοφόρος
όμοια και απαράλλαχτα της εσυμπεριφέρονταν
νέοι σταυροί ορθώνονταν ..κι οι ώμοι δεν αντέχαν
λουσμένες με αίμα......
οι προσευχές του μαρτυρίου της
δάκρυα χαμένα στις οδύνες π' εκυλούσαν
σταλάζανε σε μυστικά περάσματα
αγάπης ήσαν τα περάσματα
μονάχα εκεί φυτεύαν κήπους και ανθίζανε
μονάχα εκεί..........
και ο πολιτισμός στην καθημερινότητα την χάϊδευε
κι ας ο Θεός εμώραινε αργά αργά
και την σοφίαν του κόσμου ετούτου
της αγάπης τα οράματα γίνονταν υποζύγια
κι αντέχαν τους σταυρούς..
και ταξιδεύοντας στο χρόνο τον απέραντο
στιγμές ασίγαστες με δάκρυα στεναγμούς
την ώρα που η ψυχή της εβυθίζονταν στη σιωπή
η ζωή αρμένιζε προς το ανέφικτο 
φως τρυφερό.. απαλό..ουράνιο
διέγραφε ναυάγια στα φλογισμένα της τα μάτια.

⫷ ταξιδεύοντας στο χρόνο⫸ - σε ποίηση Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,