⫷ η Ροδένια της βροχής⫸

Τα κεραμίδια έσταζαν
έβρεχε τ' απογεύματα συχνά..
μία βροχή σιγαλινή
οι κύκλοι της βροχής κυκλώναν την ψυχή
η νοσταλγία στο βλέμμα της
ψιχάλισμα ακριβό
εξύπναε στα μέσα της
τα πετρωμένα όνειρα
που χρόνια είχε ξεχάσει
τα κεραμίδια έσταζαν
δεν έχει υπόστεγα η ψυχή
είν' ξέσκεπη στη μπόρα στο χαλάζι
ανοίγανε ρωγμές εις τα κελάρια της
ήξερε εκείνη η βροχούλα να ποτίζει
να ξυπνά το νου τα σωθικά..
και μέσα από το τζάμι τη Ροδένια να οδηγεί
στα ωραιότερα βρεμμένα μονοπάτια.
ήχος συρτός..συλλογισμού
εκινδύνευε η ψυχή της
το άρωμα εκείνο της βροχής
της νοσταλγίας εβάφονταν το χρώμα
μικρές μεγάλες καταιγίδες δεν την εβυθίζανε
ένας φάρος στο Αιγαίο απόμακρος
της έστελνε σινιάλα
και μέσα στους θολούς καιρούς
Ιθάκες υποσχόταν
μιας ευτυχίας υποψία κλείναν οι σταλαματιές
κι ένα χλωμό φεγγάρι από ψηλά
αέναη πορεία της χαράζει..

⫷ η Ροδένια της βροχής⫸ - ( νοσταλγικόν) - Σοφίας Θεοδοσιάδη 

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,