⫷στον κήπο της Ροδένιας⫸

φωτο : από το διαδίκτυο

Τώρα το ξέρω...το έμαθα καλά
η μοίρα μ' έταξεν σε κήπους να γυρνώ
και να κλαδεύω ελπίδα...
εκεί εστάθηκα σιμά.....
στον κήπο της Ροδένιας επαιανίζαν μουσικές
εθρόϊζαν οι φυλλωσσιές εις τις ροδιές
εψιθυρίζαν φευγαλέα το ανέφικτον
κι όταν εστέκομουν στη μέση στα παρτέρια του
κι επέφταν καταγής τα πέταλα ανθών
μύρα εχύνονταν στα αγιασμένα χώματα
κι αλείφαν τους καημούς με ευωδία..
και μία μουσική Βυζαντινή στα μέσα μου
κάθε που εσίμωνε Πρωτοχρονιά εμελωδούσε σιγανά
παιάνιζε εμβατήρια μιας αναγέννησης
κι απ' την αρχή γεννιόντανε
εκείνο το παιδί που εξέχασε η ζωή
στις κακοτράχαλες τις στράτες..στα λιθάρια.
γεννιόνταν η Ροδένια η μικρή
της ανανέωσης..της νιότης..της χαράς
και ψάχνοντας στο μάγουλο ένα χέρι πατρικό
το πατρικό ένα χάδι εποθούσε....
Κάποτε νόμιζα.............
πως οι κορδέλλες τα πακέτα τα χρυσόδετα
είναι γιορτή τρανή..μεγάλη
μα το κατάλαβα νωρίς......
γιορτή είν' το στολισμένο δέντρο της ψυχής
τ' αγαπημένα πρόσωπα είν' γιορτή
γύρω απ' το τζάκι της καρδιάς..
Όποτε φέρνω εις το νου μου τις Πρωτοχρονιές
ένα σύγκρυο τρελλό με κυριεύει
για να προλάβω..να ετοιμαστώ..να στολιστώ
πόρτες πορτοπαράθυρα ν' ανοίξω και το σπίτι
για να τρυπώσει στα κρυφά
για να μου κάνει και ποδαρικό..ο νιοφερμένος χρόνος
κι από ψηλά στα ουράνια......
 να μελωδούνε κι οι άγγέλλοι μου την έβδομη οχτάβα..

 
⫷ στον κήπο της Ροδένιας⫸ - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,