''στον ποιητή και ''ποιητή'' μου''...........

Γλυκά μ' αρέσει ν' αγκαλιάζω τον κορμό
των λέξεων της πνοής των ποιητών..
να κρύβομαι στους ίσκιους τους..
να τραγουδώ..σε δοξαριές παλιού βιολιού
στις μουσικές..
που γράφουνε οι νότες της ψυχής τους..

Έτσι μ αρέσουν τα ποιήματα..
έτσι αγαπάω τα στιχάκια..
να 'ναι φτιαγμένα απ' το μελάνι της καρδιάς..
να σεργιανούν στις γειτονιές..
τα βράδια ν' αλητεύουν στα σοκάκια..
να παίζουνε καντάδες στις καρδιές..
και να γιατρεύουν τις ψυχές..
αρώματα να μοιάζουν νυχτολούλουδα..
να αρωματίζουνε το νου..
να μην καμώνονται με λέξεις..

λέξεις που ψάχτηκαν πολύ..
επινενοημένες.. λέξεις ακατανόητες..
παράξενες..εντυπωσιασμού..
στολίδια φορτωμένες..
τα λόγια εκείνα τα μελιά..εγίνηκαν..
που δεν εστραμπουλήχτηκαν..
στης φαντασμένης φορεσιάς..
της πεινασμένης..διψασμένης σε σαθρό
θεατρικό σανίδι..

διαμάντια δαχτυλίδια φορεμένα μου..
εγίνηκαν..
λόγια σοφά..αποστάγματα στα χρόνια... 
να πλάθουμαι..να γίνουμαι..
καινούρια να ''ποιούμαι''..
έτσι αγαπώ σε ποιητή...ωσάν..
καράβια αρμενίζουνε τρικάρτατα..
εσύ με μια μονάχα σκούνα ταξιδεύεις.
μιας σκούνας φόρτωμα τα όνειρα..
μου μήναγες τα βράδια μου τα σκοτεινά..
τα όνειρα σε τούτη να φορτώνω..

''άστα μου έλεγες τα όνειρα..

άστα να ταξιδεύουν''..
μη τα φορτώνεις ''που'' οι πολλοί..
τα ναυαγούν σ' εμπορικά..
καράβια πειρατών λεηλατημένα..
τον πάπυρο στο κιούπι της ψυχής..
άβρεχτο..φύλαγε στο βυθό σου....

 ''στον ποιητή και ''ποιητή' μου'' - Σοφία Θεοδοσιάδη
...........................................................................................................