''παιδιά μιας χελιδόνας''..........

Σας άφηνα αθόρυβα τη σκέψη μου..
την εκατέγραφα στιγμές..
γιοφύρια εστερέωνα στα ανάμεσα..
όταν ο ήλιος έρχονταν για να με βρει..
για να με συναντήσει..
εκεί στ' αλώνι το κρυφό..
που οι μυλόπετρες αλέθανε το νου 
και την ψυχή μου..
όταν η σκέψη μου με ενίκαγε..
του αποχωρισμού..
ψάχνοντας το αιώνιο..
κρατώντας μας το νήμα της ζωής..
μέσα από σας ερμήνευσα..
αξιώθηκα αγάπη.. 
ταξίδεψα στα μάτια σας
ελούστηκα απ' το φως σας..
όχι μονάχα γιατί εβλαστήσατε..
την ξεραμένη ''αλλέως πως''..
θα έμενε χωρίς εσάς
στη γόνιμη κοιλιά μου..
εγίνατε η κολυμβήθρα μου του Σιλωάμ
ελάτρεψα..συγχώρεσα..
αγάπησα τον κόσμο στα σημεία..
γιατί κουρνιάξατε ψηλά..
κοιτάξατε το βλέμμα μου..
σας κοίταξα κατάματα κι εγώ..

είστε παιδιά μιας χελιδόνας 
που αποδημούσε κάθε λίγο εντός
και στα συρματοπλέγματα
καθότανε στις μπόρες των καιρών..
παιδιά πατέρα με ενσυναίσθηση
μικρά χελιδονάκια εσείς..
εκπαιδευμένα ..
αγέρωχα..επίμονα..ανθεχτικά..
στις καταιγίδες εφορέσατε 
αδιάβροχα φτερά..
τις διδαχές σας εκρατήσατε..
είναι που οσμιστήκατε
του λόγου των γονιών σας το αληθές..
ευλογημένοι όσοι αξιώθηκαν
φυτώριο να γίνουν της αγάπης...
φυτώριο ηλιόλουστο το βιος
το βιος μας το αληθινό
στ' αμπάρια της καρδιάς μας φυλαγμένο..
φυτώριο που ανθούν..καρπίζουν τα παιδιά..
λίπασμα στις ψυχές των..των γερόντων..
όμορφη που ναι η σπορά...
οι φύτρες μας της γέννας!!!

'' παιδιά μιας χελιδόνας'' - Σοφία Θεοδοσιάδη
...........................................................................................................