''τι με ρωτάς για το Θεό'''............

 art : Edward Burne-Jones

Είναι στιγμές..μα τι στιγμές..
που νιώθεις σαν παιδί..
Φτωχός κινάς προσκυνητής..
τ' απέραντο του ορίζοντα..
τ' Αυγούστου το γαλάζιο σε τυφλώνει..
στρέφεις το βλέμμα με αγωνία
 στο καμπαναριό..στο έρημο ξωκλήσι ..
κοιτάς ψηλά τον ουρανό..
κοιτάς τη θάλασσα..σιωπάς..
που είναι..ψάχνεις το Θεό..
απάντηση να δώσω μου γυρεύεις..
Σ' όλη της Γης..
στα λαμπερά τ' αστέρια μας..
στον ήλιο θα τον βρεις..
στο φωτερό φεγγάρι..
Είναι ο Θεός μες στη βροχή
όταν..τη διψασμένη..
δροσίζει τη σκασμένη Γης..
είναι στα δέντρα που καρπούν..
των πεινασμένων να χορτάσει την ανάγκη..
Είναι στο νου και στην ψυχή
σ' όσους πιστά τον αγαπούν..
τον νιώθουν..τους τυλίγει με στοργή
όταν κατρακυλούνε..
Είν' στις καρδιές των ορφανών..
που μένουνε μονάχα..
Είναι παρήγορη τις νύχτες συντροφιά..
στης συντριβής το λύγισμα..
όταν το χέρι τείνεις να πιαστείς
όπως στη θάλασσα ο πνιγμένος..
Τι με ρωτάς..
είναι στιγμές..μικρές στιγμές
που περπατάμε αντάμα..
Είναι στο δρόμο σου αδελφέ
στον πόνο παραστάτης..
είναι το χέρι Του το δυνατό
που δε σ' αφήνει να δειλιάσεις..
Είναι στα λούλουδα της Γης
που ευωδιάζουνε..ξεπλένουνε..
τις αμαρτίες του κόσμου..
Είναι στις θάλασσες και στα βουνά
στου καλλιτέχνη τη φωνή..
και στου τσοπάνη τη φλογέρα..
στη ζακετούλα της μαμάς 
στα δροσερά τα πρωινά..
στη ζεστασιά της αγκαλιάς της..
στο χάδι του αγαπημένου σου..
και στο ζεστό..
σαν Αναστάσιμο φιλί του...
κρυμμένος είν' σ' όλων τα έργα μας
αρκεί να 'χουν το φως Του..
Πάψε λοιπόν να με ρωτάς..
τα μάτια άνοιξε διάπλατα
και βάθυνε το βλέμμα..
μπροστά σου θα ζωγραφιστεί..
θα 'χει και σχήμα και μορφή..
εσύ μονάχος σου σε πάπυρο ακριβό..
με τον κονδυλοφόρο της ψυχής..
θα τον εζωγραφίσεις..
κι αν στη ζωή σου ενίκησε το φως..
το κάδρο Του θα μοιάζει φωτεινό..
Όχι..δεν είναι τιμωρός..
δύναμη είναι και το αιτιατό..
του ανώτερου Εγώ σου..

''τι με ρωτάς για το Θεό''- Σοφίας Θεοδοσιάδη.
............................................................................................................