''πόδια γυμνά..βρεμμένα''...............

art: Pavlos Samios

Κύματα..γλάροι..στις πεζούλες μου
στα φτερουγίσματα με παίρνουνε μαζί.. 
πετώ πάνω απ' τα πέλαγα..
μακριά ξανά..μα τόσο οϊμέ..είμαι σιμά..
κλωθογυρνά τις σκέψεις μου εμμονικά..
η λοιμική της πολιτείας..
τον ώμο σου γυρεύω  να σταθώ..
να σε γιατρέψω..και να γιατρευτώ..
της αυτοϊασης ο δρόμος μας μονόδρομος
όπως παλιά..εσύ κι εγώ..
δυο ώμοι πάντα είν' πιο δυνατοί
αντίκρυ να σταθούνε στα μελλούμενα..
να κουβαλούνε το απρόβλεπτο..
το βάρος να σηκώνουνε  μισά -μισά..
στους αποτρόπαιους ήχους της σιωπής 
τα πρωινά..
καθώς η μοναξιά αβάσταχτη..
στης γυναικός το στέρνο εκατοικούσε..
μιας αναζήτησης..μιας δρασκελιάς..
στην άκρια της θάλασσας ..
πόδια γυμνά..βρεμμένα..
σε συναντούν τα βράδια τ' Αυγουστιάτικα
ποτάμι η αγάπη μας που σκάει και χύνεται..
σε θάλασσας κυματισμούς..
λιώνοντας στα πελάγη...
ατέρμονη..γλυκειά η προσμονή..
μην αρνηθείς..
άνθισε την ελπίδα..
βρεμμένα πόδια με τις στάλες της ψυχής σου..
δροσοσταλίδες της καρδιάς μου αποβραδίς..

'' πόδια γυμνά..βρεμμένα'' - Σοφία Θεοδοσιάδη
..........................................................................................................

ύμνος στην αγάπη..
γλυκειά..κανταδόρικη μελωδία..
γι αυτούς που αγαπούν σιωπηλά..
αναμένοντας..αφουγκραζόμενοι...........
η φίλη σας Σοφία............

...................................................................................................................................................................