σε κείνο το συρτάρι το ''ζωγραφιστό''.......

Κι όσο εσύ μου μίλαγες..
μπαλάντα λες..ζεστή η φωνή..
επικολυρική..
με τα πινέλα της καρδιάς..
εσένα σε ζωγράφιζα εγώ..
φύτευες Καλοκαίρια..
να 'χω να καρτερώ για θάλασσες..
σκούνες να ταξιδεύω..
νότες θαρρείς..πα σε κλειδί του σολ..
κι έπειτα στης ψυχής μου τα αρώματα..
σε κείνο το συρτάρι το ζωγραφιστό..
σε μπουκαλάκι ακριβό..
στα μεταξένια μου μαντίλια σε ετύλιγα..
στα ξεροβόρια και στις ξέρες μου..
φουλάρι να σε δένω στο λαιμό..
μια αγάπη λάβδανο η δική σου στις πληγές..
που ο χρόνος και οι μέρες ..
τατουάζ..χαράζουν στις καρδιές..
''των'' που αγαπούν βαθιά..
τη ζωγραφιά σου γύρευα..
στα βλέμματα τα τρυφερά..
που εψηλώναν την ψυχή μου..
πόσο γλυκειά η προσμονή..
στα πρωινά συναπαντήματα..
αδιάκοπη..ατέρμονη..μιας όσμωσης
στα βραδινά της Κυριακής..
αμάραντα της γέννησης 
της άνθισης του έρωτα..
τα ρόδα.. 
τα κρυφοφυλαγμένα στης ψυχής μου..

σε κείνο το συρτάρι το ''ζωγραφιστό'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη

..................................................................................................