 |
| art: Dorina Costras |
εκείνο το φουστάνι το φλοράλ μου
εκείνο που ετικέτα μου κολλά..
της μιας..αμετανόητης ρομαντικής..
στους δρόμους τραγουδώντας που με βγάζει....
Απόψε δε θα κοιμηθώ..
η Γης η βρίθουσα πεζότητα
εμέ δε με κρατεί..δε με χωράει..
στα σταυροδρόμια του έρωτα..
δραπέτης και ληστής θε να γενώ..
κλέφτρα θα γίνω απ' το τάσι της..
σελήνης συνομωτικής....
και στο κελάρι της καρδιάς σου θα βρεθώ..
το νέκταρ να σταλάξω στην ψυχή σου..
να σε μεθύσω και να ζαλιστώ..
φόβο να μην τον λογαριάσω..
την ονειρόσκαλα του φεγγαριού
μαζί σου να τολμήσω ν' ανεβώ..
τι κι αν μεγάλωσα κι ασπρίσαν τα μαλλιά..
κι αν πλούσια η χαίτη δε φαντάζει..
σαν άλλη Βερενίκη τάμα θα ορκιστώ..
κι αν δεν σε βρω απόψε..
στο αντάμωμα..
στου φεγγαριού το φέγγος το θαμπό
την κόμη θα σκορπίσω..
σκάλα να γίνουν και σχοινιά..
τα κάτασπρα σοφά μου τα μαλλιά..
ανάμεσα στων αστεριών
να ανασύρουν στα ψηλά..
της προδοσίας σου τα χτένια..
φτωχή η κορδέλα σου..τραχειά..
που στόλιζες την κόμη..
δεν είχε το μετάξι της ψυχής..
ξέφτια.. κλωστές.. κουρέλια..
χρώματα..υφάδια δεν εβάφτηκε..
στης τολμηρής μου αγάπης..
Ετούτη η κορδέλλα στα μαλλιά..
χρόνια περπατημένα..
ιστιοφόρου γίνεται πανί..
σφίγγεται..λυέται..χάνεται
και στα βαθιά..στα τολμηρά..
αποβραδίς με ταξιδεύει..
Στέκομαι αντίκρυ ατάραχη και σας κοιτώ
και τις στραμπουληγμένες πεθυμιές σας
τις χαϊδεύω.........
ω! πόσο θλιβερές φαντάζουνε
στα μάτια μου εμπροστά..
δε θέλω να σας μοιάζω...
στ' αυτιά μου φτάνουν σιωπηρά..
του λατρεμένου μου Καβάφη..
λόγια σοφά..λόγια μεστά..
για ''τους'' που εδειλιάσανε..
στον έρωτα μπροστά:
"ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ":
ΑΝ σώματα ωραία νεκρών που δεν εγέρασαν
και τάκλεισαν, με δάκρυα, σε μαυσωλείο λαμπρό,
με ρόδα στο κεφάλι και στα πόδια γιασεμιά-
έτσ' η επιθυμίες μοιάζουν που επέρασαν
χωρίς να εκπληρωθούν·χωρίς ν' αξιωθεί καμιά
της ηδονής μια νύχτα, ή ένα πρωί της φεγγερό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου